Page:E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus.djvu/14

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
( 14 )


D’SPENGEL AN D’NÖHL.

An der Zeideng stong,
Dat zöV Spengel göng,
Ech wees net wö emoöl,
Eng blenkeg stohle’ Nohl
Si koent se goier net lefden,
A’ faenkt drob oién ze streiden:
« Dem Spiegel gleich,
» Oie’ Glanz as reic,
» Dé vir der steeht,
» Zö dengem Leet.»
« Mat dengen helle’ Straalen,
» Kans de woiel nach braalen, »
Saeht d’Spengel drob,
« Dei’ Glanz haellt ob,
» Flcht ob dei’ Bauch,
» De’ grengsten Hauch. »
Den Eifer klemmt der Nohl:
« Nu’ soh du Draach emool,
» Bleivs d’ net haale’ steif,
» Wö mei’ schmanke’ Leiv,