Page:E' Schrek ob de' Lezeburger Parnassus.djvu/12

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page has not been proofread.
( 12 )


De aner geseit;
Saeht : Brudder kee' Neid,
Obschonn ech e’ Bauer,
Hoiel mat mer Dauer
Se’ mer net gfleich
An deaem Reich!
Sé du getréscht
Saeht her dé éscht,
Ech hoien och woiel Daur
Mat der, oh Bauer
Gleicht deng Gehuurt
Net dengem Wuurt
Setzt de mech gleich
An desem Reich,
Fé , jo dem Paak
Drob schlèg her de Baak,
De aner, sè wont,
As ee nur kont;
Rifft : waat sen ech Paak!
An haeht her eng — Klüaak —
Dat se faellt ennen,
Eweg ohne Sennen.
Gut , saeht de’ Boied,
Dank der , oh Moied!
Dé praechteg ze éhren,
Waerd ech scho’ lé’re»: