Awan inna inkankano, nagtaros a dagos iti idda ti masakit
ket, iniggamanna dagiti im-imana.
¡Maria —kinunana, a di ket masao ti sam-it ti ‽timekna, ket naglua dagiti matmatana;—!Maria, anakko, saan ka a matay!
Ni Maria inbisradna dagiti matmatana ket kinitana a nasdaawan.
Awan siasinno man kadagiti makaam-ammo iti pransiskano ti nangipagarop nga addaan iti nasam-it a rikna; iti babaen daydi natangken ken nagubal a langa, awan mangipapan nga adda maysa a puso.
Ni Padre Damaso saan a nakaibturen, ket inadaywanna ti balasang, nga agsangsangit a kas la maysa nga ubing. Napan iti kaida a nangipeksa iti ladingitna, iti babaen dagiti nakaay-ayo a mulmula a kumalkalatkat iti balkon ni Maria Clara.
—¡Ania ket nga ayat nan iti inanakna!—kunkunada amin. Ni Fray Salvi inna kitkitaen a di makakuti ken si-uulimek, a inna pay kinagat iti apagbassit dagiti bibbibigna.
Idi nabang-aran bassiten, ni dunia Victorina inna inyam-ammo kenkuana ni bumaro a Linares, iso nga immasideg a siraraem.
Ni Fray Damaso kinitana a si-uulimek, manipod saka ingga na ulo, innalana ti surat a inyawat ni Linares ket binasana a kas la itay dina naawatan, ta inna man sinaludsod:
—¿Ket, siasinno ka?
—Siak ni Alfonso Linares, anak iti buniag ni kayong yo...—intanamitim daydi bumaro.
Ni Padre Damaso inliadna ti bagina, sinublianna nga inamiris daydi bumaro, sa timmakder a rimmagsak ti rupana.
—¡Sika aya daydi inanak ni Carlicos!—kinunana, ket inna inarakop;—umayka ta arakupenka. . .. itay nabiit, adda inawatko a suratna. . . ¡Sika gayarn aya! ¡Dika nabigbig. . . makitam,
