uugong na kulóg, na sabay sa pagniningning na wari'y apóy
ng mga alon at mga bulâ, dahil sa tamà ng sinag ng
buwan, na wari'y dakótdakót na brillante na inihahagis sa
hangin ng isang gawi ng kailaliman. Tumanaw sa boô niyang paligid. Nag-iisá siya. Ang ulilang baybayin ay nagtátapós sa malayò na wari'y isang paguulap, na pinapawi
unti-unti ng buwan hanggang sa makiisà sa lalong malayong
dako na abot ng tanáw. Ang kagubatan ay bumubulóng ng
mga tingig na walang linaw. Sa gayo'y inihagis ng matandâ
na itinapon sa dagat ang takba, sa tulong ng kaniyang malalakás na bisig.. Umikit na makáilan at matuling tumungo
sa kailaliman na gumuhit ng pabalantók at naglarawan sa
sa kaniyang makinis na ibabaw ng
ibabaw ng ilang malamlám na
sinag ng buwan. Nakita ng matanda ang pagtilampon ng
mga paták, nakádingíg ng isang buluwák at naghilom ang
tubig matapos malamon ang kayamanan. Nag-antabáy ng
iláng sandali upang tingnan kung may isasauli ang kailaliman, nguni't muling naghilom ang mga alon na mahiwagang
gaya ng dati, at hindi naragdagán ng isá mang kutón ang
kaniyang kulót na ibabaw, na waring sa nilapadlapad ng
dagat ay walang nahulog kundi isang munting bató lamang.
—¡ltagò ka ng Kalikasan sa kailaliman na kasama ng
mga korales at mga perlas ng kaniyang walang pagkapawing mga dagat!-ang sabi ng klerigo na iniunat ang kamáy. Kapag sa isáng banal at mataás na layon ay kakailanganin ka ng mga tao, ay matututuhan kang kunin ng
Dios sa sinapupunan ng mga alon.... Samantala, diyán ay
hindi ka makagagawa ng kasamáán, hindi mo ililiko ang
katwiran, hindi ka mag-uudyók sa kasakimán!.....
