"သင် (အသျှင်ဘုရား) တို့သည် ရဟန်း မဟုတ်ကြတော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲကြကုန်၏၊ ထိုရဟန်းတို့အား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်ကြကုန်၏။ပ။ ရဟန်းတို့ ပံ့သကူဟုထင်မှတ်သော ရဟန်းအား အာပတ် မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၀၁)
တစ်ရံရောအခါ လူတို့သည် ဖောင်ဖွဲ့၍ အစိရဝတီမြစ်၌ မျှောကုန်၏၊ ဖောင်ဖွဲ့ကြိုးပြတ်၍ သစ်များဖရိုဖရဲမျောကုန်ရာ ရဟန်းတို့သည် "ဥစ္စာရှင်များ မမြင်မီ (ဆယ်ယူကုန်အံ့)"ဟု ခိုးလိုသော စိတ်ရှိကြ၍ဆယ်ယူထားကြကုန်၏၊ ဥစ္စာရှင်တို့သည် ထိုရဟန်းတို့ကို "သင် (အသျှင်ဘုရား) တို့သည်ရဟန်း မဟုတ်ကြတော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲကြကုန်၏၊ ထိုရဟန်းတို့အား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်ကြကုန်၏။ပ။ ရဟန်းတို့ သင်တို့သည် ပါရာဇိက ကျကုန်ပြီဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၀၂)
တစ်ရံရောအခါ နွားကျောင်းသားတစ်ယောက်သည် သစ်ပင်၌ အဝတ်ကို ဆွဲချိတ်၍ ကျင်ကြီးစွန့်ရန်သွား၏၊ ရဟန်းတစ်ပါးသည် ပံ့သကူဟု ထင်မှတ်၍ ကောက်ယူလေရာ ထိုနွားကျောင်းသားသည် ထိုရဟန်းကို "သင် (အသျှင်ဘုရား) သည် ရဟန်း မဟုတ်တော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲ၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း ပံ့သကူဟု ထင်မှတ်သော ရဟန်းအား အာပတ် မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၀၃)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် မြစ်ကို ဖြတ်ကူးစဉ် ခဝါသည်တို့၏ လက်မှ လွတ်လာသောအဝတ်သည် ခြေ၌ ကပ်ငြိ၏၊ ထိုရဟန်းသည် "ဥစ္စာရှင်တို့အား (ပြန်) ပေးမည်"ဟု ယူ၏၊ ဥစ္စာရှင်တို့သည် ထိုရဟန်းကို "သင် (အသျှင်ဘုရား) သည် ရဟန်း မဟုတ်တော့ပြီ"ဟု စွပ်စွဲကြကုန်၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယ ကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း ခိုးလိုသောစိတ်မရှိသော ရဟန်းအား အာပတ်မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏၊)။ (၁၀၄)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် မြစ်ကို ဖြတ်ကူးစဉ် ခဝါသည်တို့၏ လက်မှ လွတ်လာသောအဝတ်သည် ခြေ၌ ကပ်ငြိ၏၊ ထိုရဟန်းသည် "ဥစ္စာရှင်တို့ မမြင်မီ (ယူအံ့)"ဟု ခိုးလိုသော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ယူ၏၊ ဥစ္စာရှင်တို့သည် ထိုရဟန်းကို "သင် (အသျှင်ဘုရား) သည် ရဟန်း မဟုတ်တော့ပြီ"ဟုစွပ်စွဲကြကုန်၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သင်သည် ပါရာဇိကကျပြီဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၀၅)
၁၅၅။ တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် ထောပတ်အိုးကို တွေ့မြင်၍ အနည်းငယ် အနည်းငယ်သုံးဆောင်၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း ပါရာဇိကအာပတ်မသင့်၊ ဒုက္ကဋ်အာပတ် သင့်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၀၆)
တစ်ရံရောအခါ များစွာသော ရဟန်းတို့သည် "ဥစ္စာကို ခိုးကြအံ့"ဟု တိုင်ပင်၍ သွားကြပြီးနောက့်ရဟန်းတစ်ပါးသည် ဥစ္စာကို ခိုး၏၊ ထိုရဟန်းတို့သည်
