بے زبان زبان توں؟“ اکبر نے وچھی توں ایڈے زور دا سوٹا مار یا کہ اوہ لنگان لگ پیا۔ پچ دیکھدا سی اوس آکھیا بجھیٹر یا کیوں مار یا ای ایس بے اکبرا کھیا:’’اباجی! ایہہ میری کاپی پٹی کھاندیی‘‘۔ نے آکھیا:" توں اپنے کاغذ ایس طراں کھلے چھڈ کے اٹھنا ایں۔ جے گاں چھڑ گئی سی تے وچھی توں توں تھاں سر پھروں ۔ ایدے آگے پٹھیاں دی منٹھ پاندوں ۔ ایناں قلم چنگ نہیں ہوندا۔ اکبر آکھن لگا:ایہ تے انج دی مینوں چنگی نہیں لگدی۔“ پوآ کھیا:نہ پیرایہہ گل ٹھیک نہیں ۔ مال ڈنگردی سنبال کړی دی اے۔ اوہناں نوں وی پیارگری را اے۔ایہ ساڑے کم آؤندے نہیں۔ اسیں ایہناں دا ددھ پینے آں ، سواری کرنے آں ، ایہناں نال واہی کرنے آں، گوشت کھانے آں ، ٹانگے ریڑھے آگئے جو لینے آں۔ایہ نہ ہون تے ساڈے کم کھلو جان ۔ ایہناں دی پالنا کری دی اے ۔ساڈے نبی کریم صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دے ویلے تے اودوں پہلاں دے بے مہرے تے ظلمی لوک ایتھوں تیکر وی کر دے سن پی کھلیاں کھلوتیاں ڈنگراں دا گوشت وڈھ لیندے سن ۔اوہناں نوں جیوندی جان دادھیان نہیں کی آؤندا۔ آپ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم نے ایس بھیڑے کم توں لوکاں نوں منع کیتا تے ایہہ برائی کی ۔ آپ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم نے ایناں ای نہیں کیا ۔ ایہ وی مت دئی پی چڑیاں جانوراں نوں نہیں ستائی دا۔ ساڈے نبی کریم صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم نے چڑیاں جانوراں دادی بڑا دھیان رکھدے سن۔ پتر! ذرا دھیان نال من : اک واری آپ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دے کول ایک بندہ آیا جیہنے اپنی چادر وچ کچھ لگایا ہویا سی۔ آپ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم نے پچھیا:’’ایہ کیہ اے؟‘‘ آکھیا: ’’ حضور صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم ایک جانور دے بچے نہیں ، اک جھاڑی وچ بیٹھے سن ۔مینوں چنگے گئے میں چک لیا یاں ۔ آپ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم نے فرمایا توں چنگا نہیں کہتا ۔اوہ جانور پریشان ہوں گے ۔ ایہناں نوں اوتھے ای رکھا جتھوں پچھے ٹی۔ چڑیاں جانوراں توں ڈکھ دینا چنگا نہیں ہوتا ۔‘‘ حضور صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دی گل من کے اور بندہ اوہناں بچیاں نوں اوسے تھاں تے رکھ آیا۔ آپ صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دے ایس خلق کے رحم دا ایہداری پی اک جرنیل عمرو بن العاص رضی اللہ تعالی عنہاک لڑائی تے گئے اک تھاں چوکھا چہ ڈیرارکھنا پیا۔ اوتھوں کو چ کرن لگیاں اوہناں ویکھیا اک تنبورچ کبوتری آملنا پایا ہو یاے تے بچے کڑھے ہوۓ نیں ۔سپاہی اوہ تنوپٹن لگے تے اوہناں روک دیتا تے آکھیا، ایہنوں پریشان نہ کرو، ایہ تنبوا ایتھے ای لگارہن دیو مسلماناں دی فوج اوہ تلوار تھے ای چھڈ کے کوچ کرگئی۔ عمر رضی اللہ تعالی عنہ بن العاص دی کرنی تے اوتھے اک شہر وسیا جیہدا ناں’’فسطاط رکھیا گیا۔ فسطاط وامطلب اے تنبو۔
