— А минь думондамя — вырьгас, — пшкяць Пашкась.
— Или думондамя офта, — пшкяць Машкась, и пеедезь венепць церанятьненди комор оцю церяда.
— Мезенди синь тейнек? — атаказась Васькась.
— Тинь тинць налхкседа. Минь-ни оцюфтам, и тя тейнек аф налхксема.
— Пяк цебярь налхксема, — пшкяць Машкась. И, кода няеви, коданга исця шархкочня, мес Васькати церятьня, — тя аф налхксема, кеняндезь рахазевсь.
— Ну, тиннь бабандесть сялонди? Кизефтезя* Васькась и апак учт кяж мархта пышкяць.
— Тяфта теенть и эряви. Сяс мес тиннь аляндесть — жулик.
— Васька, аф эряви! — пшкяць Петькась. — Вдь синь аф оцюнят.
— Ну и мезя — кда, што аф оцюнят? — Кодама-бди аф азондома злорадства мархта сембя корхтась Васькась.
— Кда жулик, тк жулик. Вдь афкукс, Пашка тиннь аляндесть жулик?
— Васька аф эряви! — Пцти эняльдезь корхтась теенза Петькась. Аф пяконя эвотьф Васькать кяжи вайгяленц эзда, Пашкась и Машкась салаваня варжаксцть фкя фкянь ланкс.
— Жулик, — салаваня и покорнаста согласиндась Пашкась.
— Жулик — Машкаськя пшкяць и лямбоста пеедезевсь. — Аньцек улсь сон цебярь жулик. Бабазя аф цебярь, аф пара, а сон цебярь... А тоса... — тоса вайгялец сонь аф пяконя зырнатозевсь, сон куфкстась, оцю сонь менель лаца сельмонза арасть начкт и пичедихть, а аф оцю кядьнянза келемсть и кафта оцю церянза салаваня прасть ляпя нарть ланкс, — а тоса сявсь сон, миннь алязя, да ков-бди ичкизи-ичкизи эздоднок тусь.
Кодама бди ювадьма, страннай, приглушительнай, марявсь Васькать фтала.
Сон шаркстась и няезя, што кемоста навазя соку шини тишеть потмос прянць, зрнатыхть ужекс ащи осал лафтунза Петькась аф крдезь, аф вайгяльняса... аварди.
63