Ostpreussische Sagen und Schwänke/De Möckesprötzer

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
<-- Worscht oder Göld Ostpreussische Sagen und Schwänke He gleht wie'n Rasteborger -->

Ön der goden Stadt Fischhausen,
Vele Joahre ös et her,
Wär e strenger Borgermeister,
De op Ordnung heel gar sehr.
Kömmerd sick om alle Sache,
Scholgöld, Steure, Reinigung,
Understund sick wer to muckse,
Brocht he em gliek oppem Schwung.

Weil et öftersch vörgekoame,
Dat bi öner Fierschnot
Alles dwatsch wär, nuscht ön Ordnung
On dat Onglöck deshalw grot,
Mußte alle Meister, Börger
Bilde ene Feuerwehr,
Jeder had' bestömmde Dönste,
Doch he sölwst de Hauptmann wär.

[056]Leet de Sprötze reparöre
On dat ganze Löschgerät,
Ön dem Haffies Wohne haue,
Wache hole froh on spät.
„Nu loat moal e Fier koame,“
Säd möt Stolz de Börgerschaft,
„Lang wat et gewöß nich brenne
Wi vertrue ons'rer Kraft.“

Enet Doages gegen Awend
Ön der heeten Jahrestied
Geit de Fierglocke: „Bimbam,“
Gliek sönd op de Been de Lied.
„Feuer, Feuer!“ halt et mächtig,
„Onser schöne Körchtorm brennt!“
Meister, Börger, Wiewer, Kinder —
Alles hen tom Körchtorm rennt.

De ös böt to siener Spötze
Ganz ön Qualm on Rook gehöllt —
„Hurra, da sönd schon de Sprötze,
Nu ös bold de Brand gestöllt.“
„Woater marsch!“ ward kommandöret,
„Bringt de Sprötze schnell ön Gang!“
„Hei op, hei op! Forscher, forscher!“
Geit öm Takt et möt Gesang.

Noah de erschte Woaterstroahle
Ös de Rook verschwunde schon.
Dremoal „Hurra“ schrie alle
Möt recht sölwstbewußtem Ton.
Jetzt besit man sick dem Schoade:
„Diewel, alles onversöhrt,
Keine Spur von enem Fier, —
Da hebb wi ons got blamört.“

[057]Wat als Rook man angesehne,
Wäre Möckeschwärme ja,
Ganz bedröpt, wie natte Pudels
Stund de Feuerwehr nu da.
Schnell verbreitet söck de Kunde
Von dem Körchtormbrand öm Land —
De Fischhauser seitdem ware
„Möckesprötzer“ blos genannt.