Odyssea

Parla me, Musa, re le astute heroe, re ille
qui vadeva tanto vagante pois que de Troia le rocca
sacre abatteva, de multe homines ille videva le terras e
cognosceva le mente, e multo le animo sue pativa sur le mar
pro tener se ipse e le companiones vive al retorno.
Ma van esseva salvar le companiones, le desiro,
etiam grande, lo faceva ruina le proprie follia,
insensates, qui le boves del Sol Hyperion mangiava,
e ille le die a illes negava del retorno.
Tu re iste aventuras de un puncto qualcunque movente,
narra, o filia de Zeus, anque a me qualcosa.
Totes le alteres in ille tempore quante le morte
illes evitava, esseva a casa salve retornate
del guerra e del mar, ille sol qui habeva
le mente fixe al retorno e al sposa,
Calypso nympha soveran, Dea luminose,
teneva secrete in profunde cavernas,
ista desirava facer le su sposo, e quando
in le gyro del annos veniva anque le tempore,
pro ille sancite per le Deos que in Patria ille retornava
a Ithaca, non mesmo ibi inter su cares,
esseva salvate del periculos.
Totes de ille habeva pena le Deos, excepte Poseidon,
asperemente inrabiate contra Ulysses divin,
ante que salve toccava le terra materne.
Ma le Deo vadeva inter le ethiopes lontan,
le ethiopes, scindite in duo partes, ultime gente,
ille habitantes le terra del Sol al poner,
e illes del Sol nascente, pro assister ibi,
a solemne hecatombe de tauros e de agnos.
Ibi le Deo, sedente al banchetto, gaudeva, e le alteres,
stava in le sala de Zeus Olympie reunite.