Non podende sufrire su tormentu

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Non podende sufrire su tormentu (XVI secolo[1][2]
by Antonio Lo Frasso

Non podende sufrire su tormentu
de su fogu ardente innamorosu.
videndemi foras de sentimentu
et sensa una hora de riposu,
pensende istare liberu e contentu
m'agato pius aflitu e congoixosu,
in essermi de te Señora apartadu,
mudende ateru quelu, ateru istadu

No mi valet vider ystrañas cosas,
No mi valet vider tanta nobleza,
No mi valet vider damas presciosas,
No mi valet vider tanta riqueza.
Antis si vido femina graciosas,
in me sentu sa fiama pius inceza,
in su coro pro hue in custu dia,
animu ancor mudare mi crehia.

Sa vida fato de modu et sorte,
qui no poto sufrire s'aspra pena,
megius si como esser pro me sa morte,
qui istare tantu tempus in cadena,
s'istremu dolore mi est tantu forte,
qui mi siccat su sanben de ogni vena,
vivende in dolu tristu atribuladu
et passende su mare ampiu turbadu.

Passadu apo su mare in custa terra,
hue m'agato hora presente,
pensamentu e disigiu mi dat gherra,
qui cantu vidu inoghe m'est niente,
crudele fogu de ausencia m'afferra',
qui m'incita' torrare prestamente,
hue est sa qui amo fussi in qualchi dia,
passare s'aspra pena qui sentia.

Non poto dia e note reposare
qui ya m'agato mortu in d'ogni hora
et torrende in me vengio a pensare
qui tota sa culpa tenes señora,
podendemi su male remediare
crudelissima ti vido anchora
ti lassei po istare discansadu
et da su fogu meda separadu

Separare non poto dae su choro
sa belesa chi tenes inmortale
iscrita in me cun literas de oro
qu'in s'anima istas pura e legale,
ateru bene in su mundu no imploro
si no su visu tou angelicale
vistu qui podes tue in custu dia
separare de me sa fiama mia.

Impossibile est qui inoghe istende
non perdet s'isperansia de vitoria,
ancu qui giertu in presencia torrende
sa vista tua m'at como esser gloria
ya qui cun sa Fortuna contrestende,
mi leesi sentimentu e memoria
tale qui mi consumat vivo fogu
ma de atesu e de probe in ogni logu.

Non poto istare si no atribuladu
videndemi in tantas passiones
qui mi dat Venus pro ser condemnadu
morire pro sas bellas perficiones,
de cudda qui mi tenet cativadu
in sas cadenas fortes de aficiones,
tantu qui como giertu in custu logu
vivo e abruxu in amorosu fogu.

Referèntzias[edit]

  1. Provenientzia de su poema: Patrizia Serra (a cura di), Questioni di letteratura sarda. Un paradigma da definire, Milano, 2012, n. 17, pp. 105-106.
  2. Quoted from first published: Antonio Lo Frasso, Los diez libros de Fortuna d'Amor, Barcelona 1573. pp. 240-241.