Nechuk aylay, yoronlar, men g‘aribi mazlumi nochor...
Nechuk aylay, yoronlar, men g‘aribi mazlumi nochor,
Hama tuqqan og‘o-ini, opalarim qilibon or,
Bo‘lib begona ketdilar, bo‘lib mandin bari bezor,
Qolib tanho o‘zim g‘urbat uyida ko‘z yoshim xunbor,
O‘zimga mashq etib hasrat bila gohida bu ash’or.
Alardin ko‘rmadim mehru vafo dunyoda bir kun ham,
O‘lib ketdi o‘g‘il-qizlar, farog‘at ko‘rmadi diydam,
Seni farzand debon mehru muhabbat ayladim bul dam,
Salomat bo‘l, qizim, dunyoda ko‘rma zarra kulfat, g‘am,
Budur mendin vasiyat ham duo, ey oqilu hushyor.
Ki bir kun katta og‘am uyiga bordim mani mahzun,
Yumubon ko‘z, qaboq solib dedi:— Kelding nima uchun?!
Dedim:—Qirdim o‘tar yo‘ldin, ko‘ray deb bir yo‘la aknun,
Ki bul baxtsiz qizim tindirmadi, qildi jigarni xun,
Davo istab yururman ko‘chalarda, dardu g‘am bisyor…
Yana ermish muddarris, jumla olimlarga a’lam bul,
Nechuk bemehru badfe’l, bo‘lmadi odamga hamdam bul,
Jigar payvand bo‘lmasmu, qilibon silai rahm ul,
Uzib ummedim andin bormadimu, ko‘rmadim bir yo‘l,
Hakima qon yutar baxtsizligidin, ey aziz dildor.
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |