Nanneddu meu

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Nanneddu meu  (circa 1895) 
by Peppino Mereu

Nanneddu meu,
su mund’est gai,
a sicut erat
non torrat mai.

Semus in tempos
de tirannias,
infamidades
e carestias.

Como sos populos
cascant che cane,
gridende forte
«Cherimus pane».

Famidos, nois
semus pappande
pane e castanza,
terra cun lande.

Terra c’a fangu
Torrat su poveru
senz’alimentu,
senza ricoveru.

B’est sa fillossera2,
impostas, tinzas,
chi non distruint
campos e binzas

Undas chi falant
in Campidanu
trazan tesoros
a s’oceanu.

Cixerr’in Uda,
Sumasu, Assemene,
domos e binzas
torrant a tremene.

E non est semper
ch’in iras malas
intrat in cheja
Dionis’Iscalas.

Terra si pappat,
pro cumpanaticu
bi sunt sas ratas
de su focaticu.

Cuddas banderas
numeru trinta,
de binu onu,
mudad’hant tinta.

Appenas mortas
cussas banderas
non piùs s’osservant
imbreagheras.

Amig’ a tottus
fit su Milesu,
como lu timent,
che passant tesu.

Santulussurzu
cun Solarussa
non sunt amigos
piùs de sa bussa.

Semus sididos
in sas funtanas,
pretende sabba
parimus ranas.

Peus su famene
chi, forte, sonat
sa janna a tottus
e non perdonat.

Avvocadeddos,
laureados,
bussacas buidas,
ispiantados

in sas campagnas
pappana mura,
che crabas lanzas
in sa cresura.

Cand’est famida
s’avvocazia,
cheres chi penset
in Beccaria?

Mancu pro sognu,
su quisitu
est de cumbincher
tant’appetitu.

Poi, abolidu
pabillu e lapis
intrat in ballu
su rapio rapis6.

Mudant sas tintas
de su quadru,
s’omin’ onestu
diventat ladru.

Sos tristos corvos
a chie los lassas?
Pienos de tirrias
e malas trassas.

Canaglia infame
piena de braga,
cherent s’iscettru
cherent sa daga!

Ma non bi torrant
a sos antigos
tempos de infamias
e de intrigos

Pretant a Roma
Mannu est s’ostaculu ;
Ferru est s’ispada
Linna est su baculu

S’intulzu apostolu
De su segnore
Si finghet santu
Ite impostore!

Sos corvos suos
Tristos, molestos
Sunt sa discordia
De sos onestos

E gai chi tottus
Faghimus gherra
Pro pagas dies
De vida in terra

Dae sinistra
Oltad’a destra,
e semper bides
una minestra.

Maccos, famidos,
ladros, baccanu
faghimus, nemos
halzet sa manu

Adiosu, Nanni,
tenedi contu,
faghe su surdu,
ettad’a tontu.

A tantu, l’ides,
su mund’est gai
a sicut erat
non torrat mai.