Lis aganis di Borgnan

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Lis aganis di Borgnan
by Caterina Percoto
Prosis Furlanis

LIS AGANIS DI BORGNAN[edit]

Sot la mont di Borgnan al é un sit indulà che il Judri al jentre tal cret e al fás come une specie di lat. La rive drete a jè pelose di salets e di &hatuj, di ché altre bande une boschete di pój. In ché ombrene l'aghe a pár verde e no s'inacuargaressisi ch'a corés se no fos la sbrume blanche che s'ingrope des bandis.

Cuanch'al è par vigni temporál, 1i pój menáts dal vint a sbassin il éóháv e a lassin viodi daürjur la montagne nere e sbusade ch'a somee une brute Chasate, indulà ch'a disin ch'a stan lis aganis. E cui ch'al passe di chè bande al varà viodùt plui di une volte a sujà, su lis rivis dal Judri e tai salets, lis piecis blanéhis che lór a lavin dal continui. Si sintilis a sbati plui di une mie lontan. Cuanchi volte a Chantin une Chantonete ch'a compagnin cu la müsiche da l'aghe e cul sbati des piecis. A disin ch'a jerin fantatis e bielis unevore.

Chel grêban, la lôr Chase e la vile di Borgnan a jere in ché volte dute li intór, parcé che il Judri nol passave di ché bande. Un fantat al leve ogni sere a Chatális. Vué al faseve l'amór cu la prime, doman cu la seconde, passandoman cu la tierce, un'altre di cu la cuarte.

Lôr, dutis cuatri, s'inamorarin in lui e, par gelosie, a comenécarin a odeási tra sürs. Si manghavin di rabie e a fuarce d'invidie a deventarin striis. Il fantat al continuave a lális a chatâ, ma lôr, cuanche si scurive, lu mandavin a chase.

Une sere al si butà cui braés sunt'une taule e al faseve fente di durmî cul châv scuindât tes mans.


"Vaiso a chase?", Jj disê une di lôr. "Sù, sù, chel Zovin, si fas tard!", a diseve chè altre, "vait cul non di Gho". E dutis d'acordi lu paravin vie.


30


Lui si ostinâ e al rispuindê ch'al voleve fermâsi anchemô parcê che $a a lusive la lune e nol veve pôre a lâ a chase. Al stê fin scuasit miegegnot.

Cuanch'al lè vie e ch'al si vê sierât 1l puarton daûr, int'un lampìn s'es viôd dutis cuatri te strade. A vevin te man une torce paromp, dutis nudis, i Chavêj sparnicâts Ju pes spâdulis e, dôs dicâ e dôs dilâ, lu compagnavin a Chase baland la stiche e chantand:

Seben ch'a lús la lune

e tant e tant a é gnot.

Tal doman il Judri al jere vignüt Ju pe vile, miegis lis Chasis sdrumadis, e chê des aganis restade daûr dal branc. Cul timp a lá, a Jê deventade di piere, a son cresúts 1 pô] e 1 salets, il sît si è fat silvestri, e cui cu passe al chale ché aghe scure, ché ombrene, al sint un sgrisulac pe vite e al fui spaurît.


31