Lament ad al mutt ad la Zarcolla
Accademia
Lament ad al mutt ad la Zarcolla
LAMENT AD AL MUTT AD LA ZARCOLLA
QUAND GH'È RIVÀ LA NEUVA CHE CLA DONNA
DPINZÙ SUL MUR PRESS A S. CARAL
L'HA SPOUSÀ 'L GIGANT
Sonætt
L'è tri dì seinza incheu ch'n'al mangia pù
n'al g'ha pù aqua int j'occ par caragnà,
l'è imobil, dritt in pé cm'oun impalà,
e pr'al magon n'al bouffa nanch dal cu.
S'al vdissav, i mé fieu, n'al par pù lù,
e j'argna e j'organ n'al peun fà parlà;
l'è smort ch'al par sbianchì coun la zanrà,
n'al meuv i parpel dj'occ pr'an guardà in sù.
L'è rastà 'd stucch appena ch'l'ha sintì
che quælla agh ha promiss d'ess sò moujé
l'ha zarnì quæl Gigant in sò marì.
"O fieulla seinza fed", l'ha vorù dì,
"piantàm da stucch, piantàm ins i du pé!".
Ma in quæl pont cmè mut l'è rastà lì.