La spegulo di Narciso
Jump to navigation
Jump to search
Kande Narciso mortis, la flori dil agri chagrenegis, e suplike demandis del rivero kelka guti de aquo por plorar pri ilu.
-Se mea tota guti de aquo esus lakrimi -la rivero dicis-, me ne havus sata de li por plorar pri Narciso. Me amoris ilu.
-Quale tu sucesabus evitar amorar ilu? -la flori questionis-. Il esis tante bela!
-Kad il esis bela? -la rivero questionis.
-Qua povus prikonciar lo plu kam tu ipsa? -la flori questionis-. Singla-die, il iris an tua rivo e reflektis sua beleso sur tua aqui.
-Ma me amoris ilu -la rivero murmuris- pro ke, lor inklinar su a me, me povis vidar la reflekto di mea propra beleso an ilua okuli.