La parobola del Figliol Prodigo LMO/6
La parabula del Fiö Trasun (dialet de Lavizzara)[edit]
U j'era un um con dü tosoi.
E 'l piü piscen de quist l'ha dicc al padri: "Ata, dem al mè part da quel che 'm toca!" e lü l'ha fäcc i divisivi e u 'gh l'ha däci.
Da lì a poch, l'ha ramassao el fäcc sù e u 's n'è näcc in pais da lunsg, e l'ha rafabiao tütcoss vivend da pörch.
E dop ch'l'ha 'biüü fäcc net, l'è vegnüü in quel pais una gran carestia, e l'ha cumenzao a sentì la sgajosa.
E l'è näcc e l'ha scercao apress a un scior da quel pais, e quest u l'ha mandao al bosch a cürà i pörsc.
E u scercava da mangià i giand ch'a mangia i pörsc: ma i nu 'gh dava gnanch da quii.
Alora l'ha capii quel che l'eva fäcc e u diseva: "Quanci servitur in cà 'd mè padri i mangia 'l pagn da tucàl col dit, e mì son chì a crepà da fam!
Mi vöi levà sü, vöi andà 'd mè pari e vöi dìgh: Ata mè, a i hoo mancao col Signor e con vüi;
sgià mì nu merit piü d'ess tegnüü per vöss fiö; tegnìm come vügn di vöss fänt".
E u s'è ticc sü, e l'è näcc dal padri. Quand l'era anch mò da lunsg, el padri u l'ha vedüü e u j'è näcc un squè al cör, e u j'è curüü incontra, u j'ha bütäcc i brasc al col e u l'ha basao.
E 'l fiö u j'ha dicc: "Ata bugn, mì i hoo mancao col Signor e con vüi; sgià nu merit piü d'ess tegnüü per vöss fiö".
El padri l'ha dicc ai servitur: "Prest, tugii scià el piü bel vestid, metìghel sü, dèj l'anel in dit e calzèl sü;
menè chì sübat un bel vedel, tugìgh el sangh, mangèmal, fem un debusc!
parchè 'stu mè fiö l'era mort e l'è risüscitao; l'era perdüü e u s'è truvao". E i smenzava a mangià alegrament.
Intant el fiö maiù l'era in campagna e quand ch'u vegniva e l'è stäcc apress a cà, l'ha sentid a sonà e a cantà.
E l'ha ciamäcc vügn di servitur e u j'ha dumandao: "Ch'u j'èl? Ch'a j'è du nuv?"
E lü u j'ha dicc: "L'è rivao tu fredel e l'ata tu l'ha mazzao un bel vedel pel bugn ariv".
E lü l'è vegnüü inicc e u nu vuleva gnanch andà 'n cà; su padri donca l'è vegnüü fora e l'ha smenzao a pregàl.
Ma lü l'ha rispundüü a su padri: "L'è tant temp che mì serviss a vüi, e nu v'hoo mai disübidid in nuta; e pö nu m'avii mai däcc gnach un sgiù da stà un poo alegar coi mè amis;
e dop che l'è già 'stu balandrugh de vöss fiö, che l'ha fäcc saltà tütcoss coi su slandrinn, a gh'hii mazzao el piü bel vedel!"
Ma lü u j'ha rispundüü: "Sent, el mè fiö, tì ti seet sempro con mì, e quel ch'è mè l'è tö;
Ma u 's duveva bee fà un debusc e un festign, parchè 'stu tu fredel l'era mort e l'è risüscitao, l'era perdüü e u s'è truvao".
Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti gallo-italici, 1853, pag. 43 e Die Landessprachen der Schweiz, 1819, pag. 415-416