La parobola del Figliol Prodigo LMO/45
Esempi del dialett de Castelet[edit]
Gh'eva un om ch'a gh'ha 'vü dü fiöai.
E 'l püssee giuvan di düa gh'ha dii a sö padar: “O pà, dem la méa part da sustanza ch'a ma tucami!” e lü gh'ha gh'ha dai ognantün la sö part.
Da lì a poch dì 'l püssee giuvan l'ha fai sü tütcoass e l'è nai via in d'un paies luntan; e là l'ha fai fora tüt la sö roba a füria da stà legar.
Quand lü l'ha 'vü cunsümà tüt al sö, gh'è nii 'na caristia in cul paies là, e lü l'ha cumenzà a 'vègh büsögn.
L'è nai e s'è miss in cà da vün da cul paies. E lü l'ha mandà 'n d'un sö sit fora a cüraa i purscèai.
Gh'ava voja da fà 'na pel da giand da rura, da chii ca mangiavan i pursceai, e nüssün gh'an dava.
Lü gh'ha pensà sü e l'ha dii: “Quant sarvitùa in la cà dal mè pà gh'hann pan fin ca vóran e mì chilò crepi da fam!
Tojaroo sü e naroo a cà dal mè pà e ga disaroo: O pà, mì hoo tratà mal cuntra dal Signuar e cuntra da vüa;
Adess già mi miriti pü ca m'abian da di vöst fiöa; vü tignìm cume vün di vöst sarvitùa.”
L'ha toj sü e l'è nai da sö padar. E 'ntant che lü l'eva amò da luntan, al sö pà l'ha vist e gh'è nii cumparsiun, gh'è curz incuntra, ga s'ha bütà al cöl e l'ha basà sü.
Al sò fiöa gh'ha dii: “O pà, mì hoo trataa mal cuntra dal Signuar e cuntra da vüa. Adess già mì miriti pü ca m'abian da di vöst fiöa”.
E 'l sö pà gh'ha dii ai sö sarvitùa: “Vialt tiree fora in pressa 'l vistii ca var püssee e vistìl e mitìgh un anel in sül dìad e i scarp in di pè;
Portee fora 'l videl da grassa e mazzél e mangium e fum 'na ligria.
Parchè 'sto mè fiö chì l'eva móart e l'è turnà nì vìav; s'eva pèarz e l'uman truvaa.” E s'hinn miss adree a mangià.
In 'sto temp al prim fiö a l'eva e in dal turnà indree, intant ca sa fava tach a cà, l'ha sintì a sunaa e a balaa.
L'ha dumandà a vün di sarvitùa par fàss dìa cuss l'eva 'sta roba.
E lü gh'ha dii: “Gh'è nii a cà 'l tö fradel e 'l tö pà, parchè l'ha turnà a vègal, l'ha mazzà 'l videl da grassa”.
Lü l'è nai in besta e 'l voreva mia nà 'n cà. Al sö pà l'è nii fora e s'è miss a pregàl.
Ma lü l'ha rispondü e gh'ha dii a sö padar: “Vardee lì, l'è già tanti ann che mì va sarvissi e hoo sempar fai cul che vü ma cumandevas da faa, ma vü m'avii mai dai un cravet da staa legar cum i mé amìas”.
Ma parchè l'è nii a cà 'sto vöst fiö chì, ch'l'ha fai fora tüt la sö roba cum i pland, vü hii mazzà 'l videl da grassa”.
Ma lü gh'ha dii: “Tì 't see sempar inséma a mì, e tüt la mé roba l'è tua;
Ma ga nava propri stà legar e vess cuntéant, parchè 'sto tö fradel chì l'eva móart e l'è turnà in vìav, s'eva pèarz e l'uman truvà”.
(Antonio Rusconi, I parlari del Novarese e della Lomellina, 1878).