La parobola del Figliol Prodigo LMO/37
Dialèt de Brèsa
[edit]Ön òm el gh'ìa du s'cècc.
E 'l piö zùen el dizè al sò bobà: "Bobà, dèm la part de béni che me pertóca!" e lü el ga fé le parcc.
Póch dòpo el piö zùen, fat sö töta la sò ròba, el se metè 'n viàs per ön paés lontà, e là 'l maiè föra töt el sò, endèi vése.
Dòpo che 'l g'ha consömàt töt, s'è fat en quèl paés öna gran caristìa, e lü 'l scomensè a troàs en bizògn.
E l'andè e 'l se metè a sèrver giü de quèl paés che 'l la mandè endèi sò camp a fà pascolà i porsèi.
E l'aerés volìt impienì la sò pànsa de le taèle che i mangiàa i sì, ma nisü ghe 'n dàa.
Tornàt pò 'n lü, 'l dizè: "Quàcc servitùr en cà del mè pàder i g'ha abondànsa de pà, e ché mé möre de fam.
Learò sö, e 'ndarò da mè pàder e ga dizarò: Bobà, ó pecàt cóntro 'l Signùr e cóntro de vó;
Zà no só piö dègn d'èser ciamàt vòst fiöl; tignìm cóme giü dèi vòst servitùr".
E, leàt sö, l'andè de sò pàder. Sò pàder el la vedè, che l'éra amò de lóns, el s'è moìt a compasiù e, corèndogh incóntra, el gh'è sbalsàt al còl e l'ha bazàt.
Alùra 'l fiöl el g'ha dit: "Bobà, ó pecàt cóntro 'l Signùr e cóntro de vó; zà no só piö dègn d'èser ciamàt vòst fiöl".
Ma 'l pàder el dizè ai sò servitùr: "Zó, prèst, portè ché 'l piö bèl àbit e vistìl, e mitìga l'anèl en dit e le scàrpe 'n pè;
E menè föra 'n vedèl engrasàt e copèl, e mangióm e stóm alégher!
Perchè 'sto mè fiöl cheché l'éra mòrt e l'è resösitàt; l'éra pèrs e l'è stat catàt" e i sa metè a tàola.
E s'cèt piö grant l'éra 'ndèl camp, e 'ndèl vègner a càza, quant che l'è stat vizì, el sentè a sonà e cantà.
E ciamàt föra 'n servitùr, el ga domandè che noità gh'éra.
E lü 'l ghe rispondè: "L'è riàt tò fradèl e tò pàder l'ha copàt ön vedèl engrasàt perchè 'l l'ha ricüperàt sà".
E lü l'è andàt en còlera, e no 'l volìa andà dét; ma sò pàder l'andè föra e 'l se metè a pregàl.
E lü 'n rispòsta 'l ghe dizè: "Ardè, l'è tacc agn che ve sèrve e no v'ó mài dizübidìt; e vó no m'ì mai dat gnà 'n cavrèt per godìmela coi mè cameràde;
E adès che quest àlter cheché, che l'ha maiàt föra 'l sò có le dóne, l'è tornàt, ì copàt per lü 'l vedèl engrasàt!"
E 'l pàder el g'ha rispòst: "Car el mè s'cèt, té te sé sèmper con mé, e quèl ch'è mè l'è tò;
Bizognàa fà past e godìsela, perchè 'sto tò fradèl cheché l'éra mòrt e l'è resösitàt; l'ìe pèrs e l'ó catàt".
Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti gallo-italici, 1853, pag. 53
