Jump to content

La parobola del Figliol Prodigo LMO/31

From Wikisource

Parabola del Fioeu Trason

[edit]
Bernardino Biondelli Saggio sui dialetti gallo-italici, p. 553

Un òm o r'àiva do fì.
Ër pì zovo di doe o r'ha dicc a sò pare: "Papà, deme 'r mè tòch dër facc mè!" e chel o r'ha spartì tra 'd chej ra ròba ch'i vnàiva.
Da lì a pòci dì, rabatà tut, ër fì pì zovo os n'é andà ant un paìs da lons, e là o r'ha facc balé 'r facc sò, vivend a boca che veutu.
E dacc arlan a tut, ant col paìs j'é vnuje na gran famin-a, e chel o r'é trovasse a rabèl.
E o r'é andà, e o s'é giustasse con un sgnor ëd col paìs, ch'o r'ha mandaro a na soa cassin-a a scheu ai grin;
e o r'àiva veuja d'empisse dra giandr ch'i mangiavo i grin, e gnun i no dàiva.
Tornà alora ant se stess, o r'ha dicc: "Quancc servitó a cà 'd mè pare a mangio dër pan a crëppa pansa! E mi sì i meuir ëd fam!
I veuj auzeme e 'ndé da mè pare, e 'j direu: Papà, j'heu facc pëcà contra 'l Sel e contra 'd voe;
I sogn pi nen degn d'esse ciamà vòstr fi; trateme ar meud d'un dij vòstr servitó".
E o s'é ausasse, e o r'é andà a cà 'd sò pare. E ant ër menter ch'o r'era ancó da lons, sò pare o r'ha vistro e, ciapà dra compassion, o j'é cors ancontra, os j'é campassie coi brass ar còl, e o r'ha basaro.
E 'r fi o j'ha dicc: "Papà, j'heu facc mà contra Dio e contra 'd voe; im màirit pi nen d'esse ciamà vòstr fi.
E o sò pare o r'ha dicc ai sò servitó: "Dësgageve a tré fòra ra vesta pì preziosa; buteje r'anèl ant o dì, e i stivè ant i pè;
e mnè 'n vitel grass, mazzero, mangema e fama gaudinette!
përchè 'st mè fì o r'era mòrt e aora o r'é rësuscità; o s'era pers, e r'ama trovaro". E i se son stasse alegramente a tavo.
Ven ch'ër fì pì vej o r'era për lì an campagna, e tramentre ch'o tornàiva e o s'avsinàiva a cà, o r'ha sentì re obade e i baj.
E o r'ha facc vnì un servitó e o-j ha ciamà còs fuss lò.
E chel o-j ha rësponduje: "Vòstr frèl o r'é tornà vnì, e vòstr pare o r'ha mazà un vitèl ingrassà përchè o r'è tornà 'n bòn-a sanità".
E chel o r'é andà in fùria, e o vàiva nen antré. Për lò, sò pare o r'é anscì feura, e o s'è butasse a preghero.
Ma chel o r'ha rëspòst e dicc a sò pare: "I son tancc agn che mi iv serv, e i son stà tavòta comand, e i 'n m'èi dame un cravòt ch'i paissa gòdëmro con i mè amis.
Aora, përchè o-j é vnuje 'st vòstr fi, ch'o r'ha barbà 'r facc sò con re plandre, i r'ài mazzà për chel col vitèl grass!".
Ma 'r pare o-j ha dicc: "Mè fì, tì 't stè tavòta con mi, e 'r facc mè o r'è tò;
Ma o r'era giust d'ëstesse a tavo, e 'd fé rigozillo, përchè sto tò frèl o r'era mòrt e aora r'é rësuscità; o r'era përdù e o s'é trovasse".
Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti gallo-italici 1853, pag. 553