La parobola del Figliol Prodigo LMO/2
Una parabula[edit]
Un òm u gh'aviva dü fiö.
Al pü giùvan d' lur l'ha dit al sò pàdär: “Papà, dem la part di ben ca 'm tóca!”. E lü u gh'ha spartii la sostanza.
Da lì a pòchi dì, miss tüt insèm, al fiö minùr u 's n'è andàt ant un paìs luntàn, e l'ha cunsümaa tüt al fat sò in bagùrd.
E cmà l’è stat net dal tüt, u gh’è vnüü ‘na gran caristia int quel pais, e a lü u gh’è cmensaa a mancà ‘l necessari.
E l’è andat, e u s’è miss con un paisan ‘d quel pais, ch’u l’ha mandaa a la sò campagna apriss ai pursee.
E u desiderava d’impinìss la panza dle giande ch’i mangiavan gugnen; ma nsün gh’in dava.
Intant u dsiva dapärlü: “Quanti servitur in cà ‘d mè padär i gh’han dal pan in abondanza; e mì chì a mör ‘d fam!
A m’alvrö sü e andarö da me padär e a ‘gh dirö: Papà, mì hö pcaa contra ‘l ciel e contra ‘d vü;
Mì a ‘n son pü dägn d’esse ciamaa vostär fiö; tratèm cmè un di vostär servitur”
E, lvaa sü, l’è andat da sò padär; e quand lü l’era ancur da luntan, sò padär u l’ha travist, u n’ha sentii pietà, u gh’è curs incontra, u gh’ha campaa i brass al col, e u l’ha basaa.
E al fiö u gh’ha dit: “Papà, mì hö pcaa contra ‘l ciel e contra ‘d vü; e a ‘n son tost pü dägn d’esse ciamaa vostär fiö”
E al padär l’ha dit ai sò servitur: “Präst, tirè föra la vesta pü preziusa e mtìgla ‘doss; mtìgh in did l’anel e i stivalen ai pè;
e mnè al videl al pü grass, massèl, ch’u ‘s mangia e ch’u se staga alegär!
Parchè ‘st mè fiö l’era mort e l’è risüssitaa; u s’era perdüü e u s’è truvaa”. E i han prinsipiaa a dàgh drenta alegrament.
Ma ‘l prim fiö l’era in campagna e turnanda e avsinandas a cà, l’ha sentii i concert e i bal.
E l’ha ciamaa un di servitur e u l’ha interugaa cossa l’era.
E cul là u gh’ha rispost: “L’è turnaa tò fradel e tò par l’ha massaa un videl grass parchè u gh’è turnaa san”.
E lü l’è andat in colra e u ‘n vuriva gnanca andà drenta. E donca ‘l padär l’è surtii föra e l’ha prinsipiaa a pregàl.
Ma cul là l’ha rispost e dit a sò padär: “I son già tanti an che mì a ‘t serv e a n’hö mai mancaa a nsün di tò cmand, e a ‘n te m’hee mai dat un cravät da godmal con i mè amis.
Ma dop ch’ l’è vnüü ‘sto tò fiö, ch’ l’ha smangiazzaa tüt al sò con donn ‘d mala vita, t’hee massaa ‘l videl al pü grass”.
Ma ‘l padär u gh’ha dit: “O fiö, ti t’è sempär con mi, e tüt quel ch’è mè l’è tò;
Ma l’era giüst ‘d fà ‘na tavulada e ‘d stà alegär parchè ‘st tò fradel l’era mort e l’è risüssitaa, u s’era perdüü e u s’è truvaa”.
(Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti Gallo Italici, 1853, pag. 243)