La parobola del Figliol Prodigo LMO/13

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search

La parabula del Fiö Trasun[edit]

Bernardino Biondelli Saggio sui dialetti gallo-italici, p. 238

Un zert om l'aviva du fió.
Al più picul diss a sò padr: "Papà, dam dla vostra roba la part ch'am ven!" e lù al divis la sò sustansa tra i du fió.
Da lì a poch dì, al fiol più picul, fat fagot, l'andò via luntan luntan, e al cunsumò tut in stravissi.
E quand a 'n n'avì più 'n sold, as fè sintir la fam in cal paes, in cunseguensa d'una carestia, e acsì al puvret prinsipiò a vedar ch'agh mancava 'l nesessari.
Al 's tols 'd lì e al s'arcmandò a un zitadin 'd cal sit, e quest al miss in campagna per guardian di porch.
A 'gh vigniva voja infina d'impirs la pansa 'd chili giandi 'ch magnavan i porch; ma a 'n gh'era aniun gh'in dass.
Vist donca la materia ch'i aveva fat, al diss: "Quant sarvitor in cà 'd mè padr i han dal pan in abundansa, e mì a mor chì 'd fam!"
A 'm turò sù, e a turnarò da mè padr e agh dirò: Papà, a i hò mancaa e vers al zel e vers 'd vù!
A 'n am meriti più d'essar ciamaa par vostar fiol: tgnim invez cum un di vostar sarvitor".
E, alvandas sù, l'andò drit fin da sò padr. E quand al gh'era anch luntan un poch, al padr el vist, al 's moss a cumpassion, al 'gh cors incontra e al 'gh butò i brass al col, e al la basò.
E sò fiol al 'gh diss: "Papà, a i hò mancaa vers al zel e vers 'd vù! A 'n son più degn d'essar ciamaa vostar fiol."
E sò padr cmandò ai sarvitor: "Prest, tirà fora la più bela vesta, e giustagla adoss, mtigh l'anel in dii e il scarpi ai pee;
E andà a tor da la stala 'l vdel più grass, e massàl, e ch'a 's magna e ch'a 's staga alegar!
Parchè 'st mè fiol l'era mort e l'è turnaa al mond; al s'era pers, e al s'è truvaa". E i prinsipion al disnar e gli alegressi.
El fiol più grand l'era in campagna, e int al dar volta, quand al fu avsin a cà, al sintì a cantar e a sunar.
Al ciamò un di sarvitor e al dmandò cuss'era mò 'sta cossa.
E quest al gh'arspos: "L'è turnaa vostar fradel, e vostar padr l'ha fat massar un vdel grass par la cunsulasion d'averal vist san e salv".
Ma al fradel grand agh vens la stissa, e an avliva brisa intrar in cà. Al padr donca vens fora lù, e al la prinsipiò a pregar.
Ma quel tgniva dit: "L'è tant'an ch'a 'v serv, e an v'ho mai disubidii; ma vù an m'avii mai daa gnanch un cavret da psermal guder in cumpagnia di mè amigh.
Però dop ch'è turnaa 'st altar vostar fiol, ch'l'ha consumaa tut al sò cun dil doni 'd cativa vita, a i avii massaa par lù al vdel più grass"
Sò padr 'gh diss: "Vù, al mè fiol, a sii sempar con mì, e tut quel ch'a i ho l'è vostar.
Ma l'era giust 'd guder e far digli alegressi, parchè vostar fradel l'era mort e l'è arsuscitaa; al s'era pers, e al s'è turnaa a truvar".
Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti gallo-italici, 1853, pag. 238