La nóna

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
La nóna
by Bortolo Belotti


Bortol Bellott (1877-1944)‎

La nóna

Mé conósse trì s'-cetì,
pròpe sae come angelì,
trì angelì de la Madóna,
trì s'-cetì de la sò nóna.

La sò nóna poarèta,
la 'ngogiàa la solèta,
la 'ngogiàa domà per lur,
de la festa e 'n dè d' laùr.

'Ngógia,'ngógia, 'ngógia, e 'ntat,
la pregàa sènsa trà 'l fiàt:
la pregàa Gesü Bambì
per ol bè di sò s'-cetì.

Ma però se ü picinèla
'l ghe disìa: "nonina bèla,
làssa i Pater Ave e Gloria
e dim sö öna quach istòria",

la pondìa sura ü sgabèl
i sò gogie e 'l göminsèl,
per cöntaga, öna per vòlta,
töte i storie d' öna òlta.

"Öna òlta gh' era ü re
pié de cör se mai ghe n' è;
töt vestìt de sida fina,
l' era ü re co la regina.

Gh' era ü gat con sö la braga
che 'l fàa vèd la sissapaga;
pò ü carèt pié de sechì,
tròta, tròta, caalì.

Gh' éra file de pastùr,
con di agnèi ch' i éra ön amùr,
gh' éra ü béss ch ' i la piàa
e ü cagnì che l' la copàa.

'N d' öna gròta fò de mà
gh' éra 'l fùren de fà 'l pà;
gh' éra 'l fùren de fà i gnòch:
ma 'l vé 'l mago... tòch,tòch,tòch!

Gh' éra tredes fradelì,
che 'l piö brao l'è 'l tredesì.
L'è sà 'l mago: scapa, scapa,
perchè 'l völ taiàv la crapa.

Sö 'n d' ü müt, pò zópp 'n d' ü bósch,
pié de strèe scondide al fósch;
e i vedìa, 'n del caminà,
ü lümì lontà lontà.

Ma camina che camina,
al lümì no 'l se visìna;
ol lümì l' iscap inàcc
per quat córr che i àbie facc..."

Pò, finìda la sò storia,
la tornàa coi Ave e Gloria,
la tornàa co la solèta,
sta nonina, poarèta.

Ma öna ólta i gh' à ü bèl diga
"Nóna, nóna!" la s' möv miga,
la s' möv miga sö scagnì
la nonina di s'-cetì.

"Se t' ö piö dim sö di storie,
dì sö i Ave, dì sö i Glorie:
ma nonì, nonina bèla,
varda amò i tò picinèla!"

Ü 'l ghe parla 'n d' ön' orègia;
ma Madói, comè l' è frègia!
Ü l' la tóca söl mostàs;
ma Madói, l' è come ü giàs!

Ol piö pìcol, ü popó,
a l' ghe dà ü basì söl có,
a l' la basa söi caèi,
pò, zó a pians coi sò fradèi.

i à pianzit, pianzit, e pò,
fòrse fòrse, i piàns amò.
Lur i dis ch' i l' à sent't
còssa l' föss no s' l' à saìt.

Mai saìt che còssa l' föss.
L' éra ergót de dré de l' öss,
l' éra ergü fò de la porta:
la sò nóna l' éra morta.