La mia canzon
| ←Gira.... | La mia canzon (1894) by |
Oh disingann→ |
O tosanett, che no gh'avii magon,
o giovinotti, anmò senza penser,
colla saccoccia vœuja, el cœur legger,
sentii la mia canzon;
La mia canzon lasséla no morì....
cantella tucc cont mì.
Chi dis ch'el mond l'è brutt,
l'è on gran mincion!
l'è on gran mincion!
Se al mond gh'è minga tutt
de bell, de bon,
de bell, de bon gh'è assee de podè dì:
el sarà mej de là.... ma stèmm de chì!
Ma stèmm de chì, tosann, che se stà ben,
che se stà ben;
se pœu gh'è on quai malann,
vardee ch'el ven
compagn del temporal, per sgurà giò
la terra, el ciel, e lustrà mej el sô.
El mond l'è on bell giardin
tutt pien de fior,
tutt pien de fior;
se ve sgarbella on spin
s'el fa dolor
no stee a fa stuaa, a fa smargess,
lasséla buj.... el fior l'è bell istess!
De rœus ghe n'è per tucc,
domà vorè....
domà vorè....
nissun va via succ,
domà savè....
domà savè scernì, vegh del bon gust,
cattaj a temp, e minga quand s'è frust!
Chi dis ch'el mond l'è brutt,
l'è on gran mincion!
l'è on gran mincion!
Se al mond gh'è minga tutt
de bell, de bon,
de bell, de bon gh'è assee de podè dì:
el sarà mej de là.... ma stèmm de chì!