La desparita stolo (rakonto por infanti)

La desaparita stolo

“Pronte!”, jemis Flavia e vishas su la sudoro de la fronto. El jus netigis la varm-aera chambro e dum la laboro el tre sudorifeskabas. On ja kalorizas la kalorizeso-kaldroni depos la frua matino. Flavia sentas su quale en forno.

(Tradukita da Thomas Schmidt)

Balde la unesma gasti venos por balnar en la termo. Flavia e l’altra sklavi mustas laborar multe til l' arivo di la gasti.

Kande el kureskas ek la varm-aera chambro el kolizionas preske kun Publius. Ek elua sitelo plaudas kelk aquo a la neta tuniko di Publius. Publius esas la mastrulo di omna sklavi, qui laboras en la termo.

Il regardas Flavia iracoze. “Atencez! Ka tu ne havas okuli en la kapo? En la masajo-chambro ankore mankas manu-tuki. Prokurez fresha manu-tuki ed adportez li ad-ibe!” Flavia inklinas la kapo devote e kureskas rapide.

Elua genitori dicas sempre: “Ni havas fortuno pro Publius. Il esas bona mastrulo.” Ma Flavia malgre to timas il poke.

Rapide el queras fresha manu-tuki ek la laverio ed el adportas li en la masajo-chambro. Ibe elua matro preparas omna por la vizitanti. El kontrolas la oleo-boteleti e la skur-brosili ek metalo. Per li on forskrapas su la kraso de la pelo. Pos la balniado la Romani volas masajesar e pos to uncionesar per odoroza oleo. Flavia odoretas kurte an la roz-oleo boteleto. Pos to el kuras rapide en la chambro por chanjar la vesti.

An la parieti esas multa tabuli. Ibe la gasti povas lasar lia vestaro. Flavia atencas bone dum li esas en la balneyo.

Ja arivas l’unesma Romanini. Predimeze darfas nur la mulieri en la termo. La viri darfas erste posdimize enirar.

“Saluto Claudia!”, ulu vokas nelaute. Jus esas arivanta olda Romanino kun elua sklavino Claudia. Flavia joyas pri to, nam Claudia havas sempre bona humoro. Unesme el helpas sua mastrino desvestizar su e pos to el venas a Claudia. Dum omna vizito el havas interesanta novaji por Flavia.

Claudia jus naraceskis joyoza rakonto pri sua mastrino, kande muliero pozas su avan la yunini. “Ne babilez hike!”, el insultas la yunini, “vi esas hike por laborar e ne por la plezuro. Pos to el turnas su a Flavia: “E tu atencez bone a mea vestaro!”

Flavia esas quik tranquila e facas trista vizajo.

“To ne esas grava!” Claudia konsolacas el kande la neafabla Romanino livabas la chambro por chanjar la vestaro, Claudia nelaute parnaracas sua rakonto:

“Tu ya savas, ke mea mastrino esas tre miopa. Recente el esis invitita a festino che senatano Mucius. En ilua vestibulo esas statuo ek blanka marmoro. Ed imaginez: Mea mastrino salutis la statuo! El pensis, ke ol esis la senatano en sua blanka togo.”

Nun anke Flavia povas ridetar. Regretinde la mastrino di Claudia retrovenas balde. Claudia quik kuras ad el por helpar el metar su. Ma elua mastrino dicas: “Hodie me facas to sole. Tu mustas ankore unfoye kuror al merkato. Me obliviis komprar la fisho por ca-vespero. Hastez, ke tu recevos ankore fresha fisho!” Quik Claudia marcheskas.

L'olda Romanino bezonas longe por metar su. Komence el tenas su omna vesto tre proxima a sua okuli. Ma fine el ya sucesas.

Balde pos el esas foriranta la mal-humoroza Romanino retrovenas. El tote ne volas remarkar Flavia e meteskas su.

Subite el krias laute e springas su a Flavia: “Quon tu facis kun mea stolo?”, el krias a Flavia, “Ube tu celabas ol? Me volas quik parolar kun la administranto.”

Kande Publius venas, la Romanino quik krieskas: “Ca sklavo-yunino furtabas mea stolo!”

Flavia volas volunte desaparar en la sulo pro shamo od adminime divenar rapide nevidebla. El stacas kun inklinita kapo ed el ne audacas regardar ulu.

Publius questionas tre tranquile: “Ube esis la stolo?”

“Exakta en ica tabulo. E nun ol desaparabas. La stolo esas tre precoza. Me ne volas vidar ica sklavino hike plus.”

Flavia blankeskas quale fromajo pro pavoro. Espereble el darfos restar en la termo por laborar.

Publius adiras al tabulo, a qua la Romanino montris. En la apuda tabulo esas singla stolo. Il ektiras ol e tenas ol avan la muliero. La stolo esas ek fina stofo e havas precoza brodizita verda bordumo.

”No, to ne esas mea stolo. La bordumo di mea stolo esis blua. Certe la sklavo-yunino furtabas ol."

Ca-instante Claudia retrovenas. El portas super la brakio stolo kun blua bordumo..

”Ho, yen ol ya esas!; Claudia vokas, kande el vidas la stolo en la manui di Publius, “Pro eroro mea mastrino metis nejusta stolo. El ne povas vidar bone e pardonez multe,” Ed ankore ante ulu povas dicar ulo, Claudia esas desaparanta itere. Ica foyo el prenas kun su la justa stolo.

Subite la neafabla Romanino kalmeskabas. Hastoze el jetas sur su sua stolo. Pos to el desaparas tale rapide kam Claudia ma sen dicar ankore un vorto.

Publius regardas Flavia. “Me savis exakte ke tu ne furtabis la stolo.”

Flavia tre joyas. “Ka me darfos restar hike?”

“Kompreneble, quala stulta questionacho esas to?”, grunas la administranto.

E nun anke Flavia pensas, ke Publius esas vere bona mastrulo.