La cansoun dou latin

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
please do not remove empty parameters (see the template documentation).
La cansoun dou latin
by Frederic Mistral
Traducho dou roumanesc de Basile Alecsandri. Armana prouvençau, pèr lou bèl an de Diéu 1886, p. 29.

La gènt latino segnourejo
Entre li plus gràndi nacioun.
D'un rai divin soun front lugrejo
Sus tóuti li generacioun.
Avans toujour ! jamai s'arrèsto...
Dis àutri pople, emé lierta,
Elo camino sèmpre en tèsto,
En fasènt traço de clarta.
 
La gènt latino es tant galanto,
Es uno vierge à biais tant dous
Que l'estrangié davans s'aplanto,
E pièi l'adoro regretous.
Dins l'esplendour sereno e caudo,
Emé soun gàubi viéu, risènt,
Elo a pèr ban mar d'esmeraudo,
A pèr mirau soulèu lusènt.

La gènt latino es amistouso :
Sa richo part Diéu i'a douna,
E la partejo, voulountouso,
Emé si sorre, tant que n'a.
Mai es terriblo en sa coulèro,
E rèn noun tanco soun bras fort,
Quand di tiran roump li galèro,
O pèr l'ounour quand lucho à mort.

Pièi au jour de la grand jujado,
Quand sara, dins lou cèu à brand,
La gènt latino interroujado :
« Qu'as fa sus terro? » ié diran.
E respoundra la raço bello :
« Pereilavau tant qu'ai esta,
Is iue dóu mounde que me bèlo,
Iéu, Segnour, t'ai representa. »