Kelmadi

by Boborahim Mashrab

Va’da qildi bir kelay deb, ko‘zga uyqu kelmadi,
Telmurub yo‘lida qoldim sho‘xi badxo kelmadi.
Necha keldi shum raqiblar, ul pariro kelmadi,
Dardidin o‘ldum, tabib, dardimg‘a doru kelmadi,
Men shahidi ishq bo‘ldum qatrayi suv kelmadi...

Oh-voh aylab, g‘aribliq shahrida bemorman,
Gar olur bo‘lsang jonimni ol, sanam, bezorman.
Pardani yuzdin ko‘targil, oy yuzungga zorman,
Soqiyo, to‘lg‘incha may ber, necha kun xummorman,
Barcha majlislar guli zulfi sumanbo‘ kelmadi.

Tashna lab o‘ldum g‘amingdan, mehribonim, qaydasan?
Oh urub istab yurubman, jonajonim, qaydasan?
Izlasam yo‘qtur makoning, lomakonim, qaydasan?
Mahrami sirrim meni, ey rozdonim, qaydasan?
Yuz tuman savdoye tushti, maslahatgo‘ kelmadi...

Ich-u toshim g‘amg‘a to‘ldi, g‘amgusorim, kelsango,
Harna qilsang, sen o‘zing qil, dilda borim, kelsango!
Jumla shohlarning ulug‘i, nomdorim, kelsango,
Marhamatlik podshohim, tojdorim, kelsango,
Dilni zangin ko‘rsaturga oyinaro‘ kelmadi...

Zohido, Mashrabga deding: «Masjid ichra qo‘y qadam!»
Fashidin qildim ibo, hech urmadim men anga dam,
«O‘lturub mehrobda, debdi, xotiringni ayla jam!»
Turfa ishdurkim Ko‘rung masjidga kirmish dard-u g‘am,
Necha kun zohid bo‘lub, ko‘ngulga bir «hu» kelmadi.