Köroglu

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search

Köroglu (Türk oguz dastanı) Çoktan, pek çoktan olmuş bir işlär... Evelki zamannarda kasabaların birindä yaşarmış bir adam – Hasan – bey, Çok cömertmiş, kapusu herkezinä açık bir adammış. Beygir seviciylanıp pek gözäl avalar, türkülär çalarmışlar, sölarmişlär.

Sevdi beygirlerini Hasan bey bakıcılara brakmazmış, kendi bakarmış, tımarlamış.Onun varmış bir delikannı çocuu Ruşen Ali, bir dä gözäl kızı – Fatma. Bu uşaklarını o üretmiş okumaa yazmaa hem kauşta çalmaa.

Bir-iki yıl kurak olmuş da insan aç kalmış. Hasan bey dä elleri belindä kalmış. Bu zorlukta o satmış beygirlerini hepsini hem dä kalan neyini kendisinä brakmış sade bir soydan tay dört yıllık. Biraz para brakıp eşinä karısına, kendisi gitmiş kurbetlää kazanmaa.Da yanaşer çırak bir fena beyä beygir bakmaa.

Bir kerä bey demiş ona getirsin en iy beygirlerindän birisini.Hasan bey deneer en iy beygirleri hergeledän: bir çirkin pınarı geçsinnär.Ama biri dä geçämemiş, hepsi geri urmuşlar.Sade bir zabun beygir gelip gelip hep geçärmiş korkusuz o pınarı.

Ozaman Hasan bey aler da getirer onu çorbacısına. Çorbacı sanıp, ani çırak onu gülmää aler, izin verer çıkarsınnar Hasanın gözlerini, pindirsinnär bu zabun beygirä da uratsınnar kasabadan dışarı. Bu beygir getirmiş onu doru evinä. Kahır.Ama Hasan demiş ooluna Aliyä, tutsun karannıkta bu beygiri hem beslesin onu sade Arpaylan da büüdüynän biraz taa yollansın zenginnerä karşı düşmää. Beygir oler gözäl, kıvrak hem girgin bir mal.Adını koymuş Kır at.

Da tä, yollaner Ali dünneyä fukareleri duşmannarına karşı düüşä. İnsan ona demiş Köroglu, kör Hasanın oolu.

Neredän dä geçärmiş Ali, hepsinä annadarmış bobasının çektiklerini hem dä kendi niedini bildirärmiş. Da çoyu toplanarmış onun ardına, olup ona asker. İnsan arasında şansora bilinirmiş Köroglu askerinnän.

En ilkin o bulmuş da cezalamış babasının zietçisini Bolu beyi. Sora da, erdän erä kalä düzüp insanın duşmannarının başlarına ansızdan düşärmiş. Da oler Köroglu beylerin, hannarın hem beklerin en korkulu duşmanı.

Köroglunun adamnarının içindä varmış çok girgin, kavi hem inan dostları, nicä Ayvaz, Demiroglu, Kenan.

Çok türlü savaşarmış hannar, beylär tutmaa da yoketmää Körogluyu. Okadar ki, onu yokmuş nasıl tutmaa, ensemää.Onun tarafını tutarmış bütün insan. İnsan vermiş ona en gözäl kızı da gelin…

Köroglu çok düüşlär geçirmiş duşmannara karşı, insannara yardım için. Bunun için dä o kaldı ömürünä türk oguz halkların aklısında, girdi adı onnarın folkloruna, onnarın geroyluk eposuna.

Bu dastan düzülü türk oguz halkların arasında, şiirdän düzülü, türkü çalıner, kauş, saz sesinnän barabar. Onu çaler aşuglar, akınnar, kauşçular pietçilär insanın arasında büün dä.