Juniľa lupului

Juniľa lupului

di Pericle Papahagi

---

Papahagi, Pericle. Românii din Meglenia (texte și glosar). Tipo-litografia Societatei „Tiparul”, Bucureşti, 1900, p. 18

1. Un lup vru si spună ună oară, că el îi mai juni di toati vitili, ți sa pri lumi.
2. Di țea el cățǫ să si fălească la toți, că cu lui dinți poati, nu saldi s-li spară vitili, ama poati s-li dispărească și s-li mînancă.
3. Lisița, ca uzǫ, că lupu si făleaști di juniľa lui, la priștitǫ an drum și-ľ zisi: „vită fǫră criel! și io știu că eși mult juni, ama junili nu si făleaști niți ună oară.”
4. „Să nu ți facă, că di tini mai juni nu ari; io pot să-ți spun ună ghiaà mult mai juni di tini.”
5. Di țea chinisiră să-u află ghiața mai juni di lupu. Pri drum lișița îľi zisi lupului: «Ghiață mai juni di tini îi uomu».
6. Cum amnau, bătură pri un ficior. Lupul îľi ziți lisițăľăi: „Țista-i mai junili di mini?” — Țista nu-i fat ancă uom”, îľi ziți lisița.
7. Ca amnară mai diparti, flară un moș și lupu zisi ară: „Țista-i mai junili di mini?” — Țista fost-au vrină oară uom, ama cmo-i pri tricut”.
8. Un eac mai diparti flară un om taman în vîrstă cu tufec și cu piștol an brǫn și cu sabliă. Tunțea lisița îľi ziți lupului:
9. „Țista-i țela ți lă ubideam.” Ară lupu, ca să si spună, că-i juni, si turi pri uom, ca s-la dispărască.
10. Ama uomu di ună oară la priștitǫ, cu piștolu și sabliă și la lasǫ mort an loc. Șa lupu ași la flo maistoru.
11. Șa și uomu nu trubueaști să si fudulisească, că pațaști și iel ca lupu.

(Lunziń)
N. Marcu