Iliado/Rapsodio IV
| ←Rapsodio III | Iliado by Rapsodio IV |
Rapsodio V→ |
La Dei, sidanta apud Zevs, kunvenis sur la ora pavaro, e la veneracinda Hèbè varsis la nektaro, ed omni, drinkante ek la ora kalico, regardis la urbo dil Troiani. E la Kronido volis iracigar Hèrè per acerba paroli, e lu dicis : – Du Deini defensas Ménélaos, Hèrè l'Argianino e la Protektantino Athènè ; ma eli sidas e saciesas per regardar, kontre ke Aphroditè qua prizas la rideti nulatempe livas Alexandros ed eskartas la Kèri de lu. E yen ke el salvis ilu kande il esis perisonta. Ma la vinko apartenas a Ménélaos kara ad Arès. Ni do pensez pri co. Kad oportas ecitar itere la milito maligna e la ruda kombato, o konfirmar la federo inter amba populi ? Se lo plezos ad omna Dei, la urbo di rejo Priamos restos stacanta, e Ménélaos duktos kun su l'Argianino Hélénè. Ilu tale parolis, e la Deini Athènè ed Hèrè mordis a su la labii, e, sidanta unu apud l'altra, eli meditis pri la destrukto dil Troiani. Ed Athènè tacadis, nam el esis iracoza kontre lua patro Zevs, ed elun brulis sovaja iraco ; ma Hèrè ne povis retenar la sua e dicis : – Tre harda esas ico, ho Kronido, quala parolo tu dicis ? Ka tu volas vanigar mea omna fatigi e la sudoro quan me sudorifis? Me fatigis mea kavali per asemblar la populi kontre Priamos e kontre lua filii. Agez do, ma la Dei tun ne aprobos. E Zevs qua amasigas la nubi, tre iracoza, dicis ad elu : - Ho desfortunozino ! Quala malaji tante granda Priamos e la filii di Priamos produktis a tu, por ke tu volez senhalte destruktar di Ilios la forta citadelo ? Se, en lua larja muregi, tu povus devorar Priamos e di Priamos la filii e la cetera Troiani, forsan kontentigita esus tua odio. Agez segun tua volo, e ke cesez de nun ica deskonkordo inter ni. Ma me dicos a tu ico, e konservez mea paroli en tua mento : Se ulatempe me volas anke destruktar urbo habitata da homi qui esas amika a tu, ne opozesez a mea iraco e men lasez agar, nam lo esas kontrevole ke me livras olca a tu. De omna urbi habitata dal terana homi, sub Hélios e sub la stelizita Ouranos, nula esas plu kara a me kam la sakra urbo Ilios, ube esas Priamos e la populo di Priamos qua tenas la lanco. Ibe mea altaro nulatempe indijis nutrivi, libacioni e graso ; nam ni havas ica honorumo kom loto. E la veneracinda Hèrè havanta bovokuli respondis a lu : – Certe, me havas tri urbi qui esas tre kara a me, Argos, Spartè e Mykènè havanta larja stradi. Destruktez oli kande tu odios oli, e me ne defensos li ; ma me opozesus vane tua volo , quoniam* tu esas extreme plu potenta kam me. Ne oportas ke tu vanigez mea penoza esforci. Anke me esas Deino, e mea gento esas la tua. La subtila Kronos genitis me, e me esas duople veneracinda, unesme pro mea origino, duesme pro ke me esas tua spozino, di tu qua imperas omna Nemortivi. Ni do cedez singlu suafoye, e la nemortiva Dei obedios ni. Imperez ke Athènè okupez su pri la ruda kombato dal Troiani e dal Akhaiani. Elu instigez la Troiani insultegar kom le unesma, la fiera Akhaiani, malgre la jurita federuro. – Parolis elu tale, e la Patro dil homi e dil Dei volis lo, ed il dicis ad Athènè ita alizita paroli : – Irez rapidege meze dil Troiani e dil Akhaiani, ed instigez la Troiani insultegar, kom le unesma, la fiera Akhaiani, malgre la jurita federuro. Tale parolinte, il ecitis Athènè ja plena de ta deziro, ed elu hastis departante de la somiti dil Olympos. Quale lumoza signo quan la filiulo dil subtila Kronos sendas a la maristi ed a la multanombra populi, e de-ube spricas mil cintili, Pallas Athènè springis adsur la tero e falis meze dil amba armei. Lore lua vidajo plenigis per pavoro la Troiani esanta kavaldomteri e la Akhaiani havanta bela knemidi*. E li dicis inter su : – Certe la mala milito e la ruda kombato itere startos, o Zevs konfirmos la federuro inter amba populi, nam il aranjas la milito inter la homi. Li parolis tale, ed Athènè insinuis su en la Troiani, simila a la brava Laodokos, Antènorido, e serchante Pandaros egala a la Dei. Ed el trovis stacanta la brava e nereprochebla filiulo di Lykaôn, e, cirkum lu, la turbo dil audacoza shildoportanti qui sequabis lu departante de la rivi dil Aisèpos. E, proximeskinte, Athènè dicis a lu per alizita paroli : – Ka tu lasos tu persuadar da me, ho brava filiulo di Lykaôn, e ka tu audacus lansar rapida flecho a Ménélaos ? Certe, tu esos saturita per glorio e gratitudo da omna Troiani e precipue da rejo Alexandros. E lu ofros a tu richa donaci, se lu vidus la brava Ménélaos, filiulo d'Atrevs, domtita per tua flecho ed acensante adsur la rogo funerala. Havez kurajo ! Pafez kontre la nobla Ménélaos, e promisez bela hekatombo a la glorioza Arkisto Apollôn Lykiano, kande tu retrovenos a la citadelo di Zéléiè la santa. Parolis Athènè tale, ed el persuadis ica folulo. Ed il tiris ek etuyo brilant arko, olqua esis la felo di kaprino neamansita e saltanta, quan il perforabis ye la pektoro, kande lu iris ek kavajo di rokajo. E lu falabis mortinta sur la stono. E lua korni esis longa ye dek-e-sis palmi. Ecelanta mestieristo laboris oli, polisis oli ed orizis oli ye singla extremajo. E Pandaros, tensinta ica arko, pozis lu sursule, ed ilua brava kompanuli kovris lu per lia shildi pro timo ke la filiuli dil kurajoza Akhaiani venez precipitar su ante ke la brava Ménélaos, chefo dil Akhaiani, frapesez. E Pandaros apertis lua flechuyo e tiris ek olu nova flecho alizita, fonto de bitra chagreni. Il promisis a la glorioza Arkisto Apollôn Lykiano bela hekatombo de unesma naskinta agneli, kande il retrovenos a la citadelo di Zéléiè la santa. Ed il sizis samatempe la flecho e la bovo-ligamento, ed, atraktinte oli, la ligamento tushis lua mamo, e la bronza pinto tushis l'arko, e la ligamento vibris forte, e la akuta flecho springis, deziranta flugar tra la turbo. Ma la Dei felica tun ne obliviis, ho Ménélaos ! La terorinda filiino di Zevs stacis kom la unesma avan tu por deturnar la flecho bitra. Elu deturnis ol quale matro ekpulsas musho fore de lua filieto envelopata per la dolca dormo. Ed olun el direktis adibe ube la ora ringi dil baldrio formacas quale duesma kuraso. E la flecho bitra falis adsur la solida baldrio, ed olu perforis ol same kam la kuraso artistale ornita e la mitro olqua, tra sube, shirmis la pelo kontre la flechi. Lore la flecho perforis ico anke, ed ol froletis la pelo dil heroulo, konseque nigra sango spricis de lua vunduro.
Same kam Maioniana o Kariana
muliero tintas purpure l'ivoro destinita
ornar la morso dil kavali, e ke elu gardas
ol en elua domo, e quan omna kavalriani
deziras, nam ol esas l'ornamento dil rejo,
la ornivo dil kavalo e la fiereso dil
kavalriano, tale, ho Ménélaos, la sango
redigas tua bela kruri e tua gambi til la
maleoli. E la Rejo dil homi,
Agamemnôn, fremisas vidar ita nigra
sango fluar de la vunduro ; e Ménélaos
kara ad Arès fremisas anke. Ma kande il
vidis ke la fero dil flecho apene
penetrabis, ilua kordio plufermigesis ; e,
meze di lua kompanuli qui lamentis,
Agamemnôn qua komandas a fora loki,
prenante la manuo di Ménélaos, dicis a lu
jemante :
– Ho kara fratulo, lo esis tua morto
quan me decidis per ita kontrato, dum
sendar tu sola kombatar la Troiani por
omna Akhaiani, quoniam* li frapis tu e
ne egardis neviolacebla juri. Ma ita juri ne esos vana, nek la sango dil agneli, nek
la sakra libacioni, nek la garantio di nia
unionita manui. Se la Olimpano ne frapas
li nun, il punisos li plu tarde ; e li
expiacos per terorinda kalamitati ita
trahizo qua retrofalos adsur lia kapi,
adsur lia spozini e sur lia filii. Nome, me
savas lo en mea spirito, venos dio kande
la santa Ilios perisos, ed anke Priamos e
la populo di Priamos habila por
manuagar la lanco. Zevs Kronido qua
habitas l'Aithèr desupre agitos super li
ilua terorinda Aigido, pro ke il indignas
pri ca trahizo ed il punisos li. Ho
Ménélaos, lo esus bitra chagreno a me se,
realigante tua destineso, tu mortus.
Kovrita per deshonoro me retroirus ad
Argos, nam la Akhaiani volus quik
retrovenar a lia naskolando, e ni
abandonus l'Arganino Hélénè quaze
triumfo a Priamos ed a la Troiani. E la
superba Troiani dicus, fulante la tombo
dil glorioza Ménélaos :
– Utinam* Agamemnôn sempre kontentigez tale lua iraco ! Il duktis adhike la neutila armeo dil Akhaiani, e yen ke lu retroiris a lua amata lando, per abandonar la brava Ménélaos ! Li parolos tale uladie ; ma, lore, glutez me la profunda tero ! E la blonda Ménélaos, dum quietigar il, parolis tale : – Kurajeskez e ne pavorigez la populo Akhaiana. La akuta flecho nule vundis me mortigive, e la baldrio prezervis me, same kam la kuraso, la avantalo e la mitro quan bona armifisti forjis. Ed Agamemnôn qua imperas a fora loki, dum respondar parolis tale : – Utinam* ico esez, ho kara Ménélaos ! Ma mediko flegos tua vunduro e pozos la medikamento qua kalmigas la nigra dolori. Parolis lu tale, ed il vokis la deala heraldo Talthybios : – Ho Thalthybios, advokez tam rapide kam lo esas posibla la nereprochebla mediko Makhaôn Asklèpiade, por ke lu videz la brava Ménélaos, princo dil Akhaiani, quan habila arkisto Troiana o Lykiana frapis per flecho. Il triumfas e ni trauras. Tale ilu parolis e la heraldo obediis lu. Ed il serchis inter la Akhaiana populo surhavanta bronza tuniki, la heroulo Makhaôn, quan il trovis stacanta meze dil turbo kombatema dil shildo-portanti qui sequabis ilu departinte de Trikkè, nutrista lando de kavali. E proximeskante, il dicis ica alizita paroli : – Staceskez, ho Asklèpiade ! Agamemnôn, qua komandas a fora loki, vokas tu, por ke tu videz la brava Ménélaos, filiulo di Atrevs, quan habila arkisto Troiana o Lykiana frapis per flecho. Il triumfas e ni trauras. Il parolis tale, e la kordio di Makhaôn emoceskis en ilua pektoro. Li marchis tra la grandega armeo dil Akhaiani ; e kande li esis arivinta ye la loko ube la blonda Ménélaos esabis vundita e sidis, egala a la Dei, en cirklo formacita per la princi, Makhaôn arachis la flecho de la solida baldrio, per flexigar la akuta hoki ; ed il desligis la richa baldrio, e la avantalo e la mitro quin bona armifisti forjabis. E, pos explorir la plago facita per la bitra flecho, e sugir la sango, il varsis habile aden ol dolca balzamo quan Keiron olim donabis ad ilua patro amata da il. Dum ke li zelis pri Ménélaos audacoza a la kombato, l'armeo dil Troiani, qui esas shildi- portanti, avancis, e la Akhaiani kovris su itere per lia armi nam li deziris kombatar. E la deala Agamemnôn nek hezitis nek lenteskis, ma il preparis su hastoze por la glorioza batalio. Il abandonis lua kavali e lua charo ornita per bronzo ; e la servisto Eurymédôn, filiulo di Ptolémaios Peiraide, retenis li eskarte, e l'Atreido imperis a li ne forirar, por ke il povez enirar la charo, se la fatigo opresos lu dum ke il imperos lua instrucioni omnaloke. Pose il marchis tra la turbo dil viri. Ed il ankore kurajigis ti de la Danaani havanta rapida kavali, pri qui lu vidis ke li esas ardoroza. – Ho Argiani ! ne perdez irgo de ca impetuoza ardoro, nam la Patro Zevs ne protektos la perjuro. Ti qui, kom le unesma, violacis nia kontrati, manjesos dal vulturi ; e kande ni kaptabos lia urbo, ni forduktos sur nia navi lia amata spozini e lia infanti. E ti quin lu vidis lenta por kombatar, il dicis a li ita iracoza paroli : – Ho Argiani qui destinesas al enemika piqui ! ho poltroni, kad vi ne shamas ? Pro quo vu restas frostanta pro pavoro, quaze cervini, qui, pos kurir tra la vasta planajo, haltas pro ke li exhaustesas e ne plus havas forteso en la kordio ? Lo esas tale ke, frostanta pro pavoro, vi haltas e ne kombatas. Kad vi vartas ke la Troiani enirez til la navi havanta bela pupi, sur la litoro di la blanka maro, e ke la Kroniôn helpez vi ?
Lo esas tale ke il komandis dum trairar
la turbo de la viri. Ed il arivis ibe ube la
Kretani armizis su cirkum la brava
Idoméneus. Ed Idoméneus, simila a forta
apro, esis ye l'unesma rango ; e Mèrionès
hastigis la lasta falangi. Lore la rejo dil
homi, Agamemnôn, vidinte lo, joyis pri
ico e dicis ad Idoméneus ita flatanta
paroli :
– Ho Idoméneus, certe, tun me
honorizas super omna Danaani havanta
rapida kavali, sive lor la kombato, sive
lor la repasti, kande la princi dil Akhaiani
mixas la olda vino en la krateri. E se la
cetera Akhaiani haroza drinkas kun
modereso, tua kalico esas sempre tam
plena kam la mea, e tu drinkas segun tua
deziro. Kurez do a la kombato, e tu esez
tala quale tu sempre esis.
La princo dil Kretani, Idoméneus, a lu
respondis :
– Ho Atreido, me esos sempre fidela a tu quale me promisis lo a tu. Irez ! Kurajigez la cetera Akhaiani haroza, por ke ni kombatez quik, quoniam* la Troiani violacis nia kontrati. La morto e la kalamitati opresos li, pro ke, kom le unesma, li violacis sua juro. Ilu parolis tale, e l'Atréido foriris, havante l'anmo joyoza. Ed il iris vers le Aias, tra la turbo de la viri. E le Aias armizabis su, sequata da nubo de militisti. Quaze amaso quan kaprogardisto vidis de altajo, olqua plularjeskas sur la maro, sub la suflo da Zéphyros, e qua, per dika vortici, aparas defore a lu kom esante plu nigra kam la pecho, talmaniere ke lu desquieteskas e pulsas sua kapri aden kaverno ; same la nigra falangi, herisita per shildi e piqui, de la yunuli alaktiti di Zevs movis su dop le Aias por la ruda kombato. Ed Agamemnôn qua komandas adfore, vidinte ili, joyis e dicis ita alizita paroli : – Ho le Aias ! Princi dil Argiani havanta bronza tuniki, lo ne esus justa imperar a vi ecitar via viri, nam vi instigas li kombatar brave. Ho Patro Zevs ! Ho Athènè ! Ho Apollôn ! Utinam* via kurajo plenigez omna kordii ! Balde l'urbo di rejo Priamos, se esus tale, esus abatita, destruktita e devastita per nia manui ! Tale parolinte, ilu livis li ed iris vers altra personi, il trovis Nestôr, la harmonioza «agora»-ano di la Pyliani, qua animis e rangizis por la batalio lua kompanuli cirkum la granda Pélagôn, Alastor, Khromios, Haimôn e Bias princo dil populi. Ed il rangizis avane la kavalriani, la kavali e la chari, e dope la pedsoldati brava e multanombra, por esar la remparo dil milito, e la poltroni meze, por ke singlu de li koakte kombatez. Il docis la kavalriani per imperar a li retenar la kavali e ne kurar desordine en la meleo : – Nulu springez avane la ceteri por kombatar la Troiani, e nulu retroirez, nam vi esus sen forteso. La militisto qua abandonos lua charo por altra charo kombatez prefere per la piquo, nam lo esos por lo maxim bona, e lo esas tale ke la anciena viri, qui havabis ita kurajo ed ita prudenteso, abatis la urbi e la muregi. Ica oldulo exhortis li tale, nome il esis habila por la milito depos longa tempo. Ed Agamemnôn qua komandas adfore, vidinte ilu, joyis e dicis a lu ica alizita paroli : – Ho oldulo ! Utinam* tua genui havus tam multa vigoro, tu havus tam multa forteso kam tua kordio havas kurajo ! Ma la oldeso, qua esas sama por omni, opresas tu. Utinam* lu opresez prefere irga altra militisto, e ke tu esez un de la maxim yuna kombatanti. La kavalriano Gerenniana Nestôr respondis a lu : – Certe, ho Atréido, me volus esar ankore to quon me esis kande me ocidis la deala Ereuthaliôn. Ma la Dei ne prodigas lia omna doti a la homi. Lore, me esis yuna, e yen ke men kaptis la oldeso. Ma quale me esas, me mixos me a la kavalriani e me ecitos li per mea konsili e per mea paroli, nam ico esas la partopreno dal olduli. Il parolis tale, e l'Atréido, joyoza, iris plu fore. Il trovis la kavalriano Ménesthevs, filiulo di Pétéôs, senmova, e cirkum lu la Athinani militema, ed, apude, la subtila Odissevs, e cirkum ica laste dicita la audacoza turbo dil Képhalèniani. Ili ne audabis la militoklamo, nam la falangi dil Troiani kavaldomteri e dil Akhaiani komencis marcheskar. E li restis senmova, vartanta ke altra falangi Akhaiana, springante a la Troiani, kombateskez. Ed Agamemnôn vidinte li, insultis li e dicis a li ica alizita paroli : – Ho filiuli di Pétéôs, di rejo naskinta de Zeus, e tu, qua esas sempre subtila ruzozo, pro quo, kaptita per teroro, vi expektas ke altri prefere kam vi kombatez ? Lo esis via devo kurar adavane en la furioza kombato, quale vi asistas kom le unesma ye mea festini, ube kunvenas le maxim veneracinda de la Akhaiani. Ibe, certe, lo esas agreabla a vi manjar rostita karni e drinkar kalicedi ek bona vino tam multe kam ico plezas a vi. E yen ke, nun, vi vidus joyoze dek falangi dil Akhaiani kombatar avan vu, armizita per la mortigera bronzo ! E la subtila Odissevs, kun obskura regardo, respondis a lu : – Ho Atréido, quala parolo eskapis de tua boko ? Quale tu audacas dicar ke ni hezitas opoze a la kombato ? Kande ni incitos la ruda Arès kontre la kavaldomtera Troiani, lore tu vidos, se tu volas lo, e se ico plezas a tu, la amata patro di Tèlémakhos meze dil kavaldomtera Troiani. Ma tu dicis vana parolo. Ed Agamemnôn qua imperas adfore, dum vidar ke il esis iracoza, ridetis e retraktante, a lu respondis : – Ho subtila Odissevs, deala Laerteido, me volas direktar a tu nek insulti nek reprochi. Me savas ke tua kordio, en tua pektoro, esas plena de ecelanta intenci, nam tua pensi esas quale le mea. Ni emendos ico, se me male parolis. Irez do, ed utinam* la Dei igez vana mea antea paroli ! Parolinte tale, lu livis ili ed iris vers altri. Ilu trovis Diomèdès, la superba filiulo di Tydeus, senmova meze di sua kavali e di sua solida chari. Sthénélos filiulo di Kapaneus, esis apud il. Lore Agamemnôn, qua imperas adfore, vidinte ili, insultis ilu e dicis a lu ita alizita paroli: – Ha ! Tu qua esas la filiulo dil brava Tydeus kavaldomtera, pro quo tu tremas e regardas inter la rangi ? Certe Tydeus ne kustumis tremar, ma lu kombatis audacoze l'enemikaro, ed il agis lo exter la rangi, de avan lua kompanuli. Ilun me ne vidis dum milito, ma onu dicas ke il esis super omni. Il venis a Mykènè kun Polyneikès, qua esas egala a la Dei, por asemblar la populi ed entraprezar expediciono kontre la santa muregi di Thèbè. E li suplikis ni donar a li kurajoza federiti, ed omni konsentis, ma la desfavoroza signi da Zevs impedis ni agar tale. Li tamen departis, e kande li esis arivinta proxim l'Asôpos plena de junki e de herbi, Tydeus esis la sendito dil Akhaiani. E lu departis, ed il trovis la Kadméiôni grandanombre, manjanta en la domo dil Etéokléena Trupo. Ed ibe, la kavalriano nule pavoris, quankam il esis stranjera e sola meze dil multanombra Kadméiôni. Ed il provokis ili a lukti e ilu vinkis li facile nam Athènè protektis lu. Ma la kavalriani Kadméiôna iracoza, lor lua departo organizis kontre lu embusko kun multa militisti komandata da Maiôn Haimonido, simila a la Nemortivi e da Lykophontès, audacoza militisto qua esis la filiulo di Autophonos. Tydeus ocidis li omna e lasis nur un de li retrovenar adheme kom vivanto. Pro ke il obediis la signi dal Dei, il lasis retrovenar adheme Maiôn. Tala esis Tydeus l'Aitôliano ; ma il genitis filiulo qua ne havas lua valoro por kombatar, quankam il parolas plu bone che l'»agora». Parolis lu tale, e la brava Diomèdès respondis nulo, respektoza a la veneracinda Rejo. Ma la filiulo dil glorioza Kapaneus respondis al Atréido : – Ho Atréido, ne mentiez, dum savar ke tu mentias. Ni ya superbesas valorar multe plu multe kam nia patri, ni qui, fidanta a la signi dal Dei, e per la helpo da Zevs, kaptis Thèbè havanta sep pordi, dum duktir sub lua forta muregi min multanombra populi. Nia patri perisis pro lia propra kulpi. Do, ni ne komparez lia glorio a la nia. Lore la robusta Diomèdès, kun obskura regardo, a lu respondis : – Ho amiko, tacez ed obediez. Me ne divenas iracoza pro ke la princo dil populi, Agamemnôn ecitas por la kombato la Akhaiani havanta bela knemidi ; nam se la Akhaiani destruktas la Troiani e kaptas la santa Ilios, il havos glorio pro ita prodajo ; ma se la Akhaiani destruktesos, il havos la trauro pro ico. Ni amba okupesez pri la impetuoza milito. Il parolis tale, e saltis de lua charo a la tero kun lua armi e la bronzo sonegis terorinde sur la pektoro dil Rejo, ed ita bruiso povabus konfuzigar mem la kordio dil maxim granda bravulo.
E quale la fluxo dil maro iras rapide vers la rivo, pulsata da Zéphyros, ed, unesme inflesanta sur la maro fora de la litoro, ruptesas violentoze kontre tero, ed herisesas cirkum promontorii dum vomar la maro-spumo, same la hastoza falangi dil Danaani precipitis su a la kombato. E singla chefo furnisis imperi, dum ke lo cetera marchis tacante. On povabus kredar ke ico esis granda turbo muta, plena de respekto a lua chefi. La brilant armi splendidesis dum ke li marchis ordine. Ma simila a la multanombra mutonini di richa homulo, e qui sencese bramas kande li audas la voco dil agneli, dum ke onu melkas lia blanka lakto en la stablo, la Troiani klamis konfuze e tumultoze de omna punti dil vasta armeo. Lore lia klami dicesis en multa diversa lingui, da viri veninta de grandanombra landi ‘lontana’. Ed Arès ecitis la uni, ed Athènè havanta klar okuli ecitis la altri, ed omnaloke iris la Timo e la Teroro e la furioza e nesaturebla Eris, fratino e kompanino di Arès mortigero di homi, e qua, unesme, esas febla, e qua, havanta la pedi sur la tero, balde irigas lua kapo aden l’Ouranos. Ed elu avancis tra la turbo, vekigante la odio e multopligante la jemi dal viri. E kande li interrenkontris, li intermixis lia shildi, lia piqui e la forteso dil homuli havanta bronza kurasi ; e la konvexigita shildi kolizionis, e granda tumulto sonadis. On audis la vinko-klami e la ululadi dal viri qui abatis od abatesis, e la sango inundis la tero. Quaze fluvii, inflita per la vintro, falas de lo supra dil monti ed intermixas lia furioza aquo en valo quan li profunde kavigas, e di qui pastoro audas defore la bruisego, same la tumulto dil intermixita homuli grondis. E, kom la unesma, Antilokhos ocidis Ekhépôlos Thalysiade, kurajoza Troiano, brava inter omni qui kombatis avane. Ed il frapis lu che la kasko kovrita per dika krini, ed il perforis lua fronto, e la bronza pinto eniris l’osto. Lore la Troiano falis quaze turmo en la ruda kombato. E rejo Eléphènor Khalkodontiade, princo di le grandanma Abantes , lun prenis per la pedi por tranar ilu a loko shirmata kontre la flechi e spoliar ilu de lua armi ; ma lua furto-probo duris kurtatempe, nam la grandanma Agènor, vidinte ilu tranar ita kadavro, perforis ilu che latero, per bronza piquo, sub la shildo, dum ke il inklinis su ed il ocidis ilu. E, sur ilu, precipitis su furioza kombato da Troiani e da Akhaiani ; e, quale volfi, li interatakis, dum ke singla militisto abatis ul altra luktanto. Lo esas ibe ke Aias Telamôniano ocidis Simoéisios, filiulo di Anthémiôn, yuna e bela, e quan lua matro, decensanta de la monto Ida por vizitar sua bestiotrupo kun sua genitori, parturabis an la rivi dil rivero Simoïs, e lo esas la motivo pro quo onu nomis lu Simoéisios. Ma il ne retrodonis a lua amata genitori la preco di lia sorgado, nam lua vivo esis kurta, esinte domtita per la piquo dil grandanma Aias. Ed ilta frapis lu che la pektoro apud la dextra mamo, e la bronza piquo ekiris tra la shultro. Lore Simoéisios falis aden la polvo quale poplo di qua la kortico esas glata, e qua, kreskante meze di granda marsho, komencas kovresar per alta rami, kande charo-konstruktero trasekas lu per akutigita fero pour facar de lu la roto di bela charo ; ed il jacas velkinta, an la fluvio. E la deala Aias tale spoliis Simoésios Anthémiônide. E la Priamido Antiphos surhavanta brilanta kuraso, de la meze dil turbo, lansis kontre Aias lua akuta piquo ; ma ol ne atingis lu e frapis che la inguino Leukos, brava kompanulo di Odissevs, dum ke il tranis la kadavro, e la kadavro falis de lua manui. Odissevs, iracoza pro ita morto, avancis, armizita per la brilanta bronzo, trans la unesma rangi, regardante cirkum lu ed agitante lua brilanta piquo. La Troiani retromarchis opoze a ca minacanta viro ; ma il ne lansis vane lua piquo, nam il frapis Dèmokoôn, nelegitima filiulo di Priamôs, ilqua venabis de Abydos kun lua rapida kavali. E Odissevs, venjante lua kompanulo, frapis Dèmokoôn che la temporo , e la bronza pinto ekiris tra la altra temporo, e l’obskureso kovris lua okuli. Il falis bruisoze e lua armi sonis. Lore la maxim avancinta Troiani retromarchis, e mem la glorioza Hektôr. La Akhaiani grande klamis, kuntirante la kadavri e precipitante su adavane. Ed Apollôn indignis pri ico, pro ke ilu vidabis li de la somito di Pergamos, e per lautega voco il ecitis la Troiani : - Ho Troiani, kaval-domteri, ne cedez al Akhaiani. Ne esas lia pelo ek petro nek ek fero por rezistar, kande ol frapesas per lu, a la bronzo qua tranchas la karno. Akhillevs, la filiulo di Thétis havanta bela hararo, ne kombatas ; il pripensas, proxim lua navi, la iraco qua rodas lua kordio.
Tale parolis la terorinda Deo de la suprajo dil citadelo. E Tritogénia, la glorioza filiino di Zevs, marchante tra la turbo, ecitis la Akhaiani ibe ube li retromarchis. E la Moire sizis Diôrès Amarynkéido, ed il frapesis che la maleolo dextra per anguloza petro. Lo esis l’Imbrasido Peiroos, princo dil Thrèkiani, e qua venabis de Ainos, qua frapis lu. E la aspera petro frakasis amba tendini e la osti. Lore Diôrès falis renverse en la polvo, dum prizentar lua helpo-preganta manui a lua kompanuli ed apene respirante. Peiroos adkuris e stekis lua piquo proxim la umbiliko dil adverso, e la intestini dil ilta varsesis surtere, e l’obskureso kovris lua okuli. E lor ke Peiroos springis, l’Aitôliano Thoas frapis lu per ilua piquo en la pektoro, super la mamo, e la bronzo perforis la pulmono. Pose il adkuris, arachis de la pektoro la piquo terorinda, e, nudigante lua akuta espado, il apertis la ventro dil homulo ed ocidis lu. Ma il ne spoliis lu de lua armi , nam la Thrèkiani havanta reza hari e longa lanci cirkondis lia chefo, e retropulsis Thoas, malgre ke il esis robusta, sentima e longa. Ed il retromarchis fore de li. Tale amba chefi, la una dil Thrèkiani, la altra dil Epéiani havanta bronza tuniki, jacis flanko an flanko en la polvo e la kadavri amaseskis cirkum li. Se militisto, sen pavoro pri la kombato, e ke la akuta bronzo ne ja frapabus nek vundabus ilu, trairabus la furioza meleo , e ke Pallas Athènè duktabus lu per la manuo, deviacante de il la impetuo dil flechi, certe, il vidabus, itadie, multeso de Troiani e de Akhaiani renversita e jacanta konfuze sur la polvo.