I viêrs di San Job

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
I viêrs di San Job
by Caterina Percoto
Prosis Furlanis

I VIÊRS DI SAN JOB[edit]

Al jere sul ledan, la sò Chase brusade, muarts 1 fis, dutis lis sòs sostancis pierdudis: fèmine e amîs lu vevin bandonât: nol veve di san nome la lenghe e al continuave a benedi al Signòr.


Dal alt dal so cil il Signôr Idiu j dè finalmentri une Chalade di misericordie e la tiere dal mussulìn, bagnade di tantis lâgrimis, a butâ fôr un arbussìt forest che nissun podeve cognoëi: un Cuf di bachetis slissis e dretis come Chandelis, furnidis di fueis cui ôrs a ricam.

Al cresSeve a voli viodint e in pôs dis cu la ombrene al rinfreschave il châv dal puar pazient. Lis plais dal so cuarp a scomencarin alore a sierâsi e lis scais come chês dal pes a colavin ju lassand la châr netade ch'a tornave fresche e colôr di rose.


I viêrs che fin in chê volte lu vevin roseât, in procession come une rie di furmiis, a corevin sü pal arbussit a paSoná chés fueutis tenarinis sparnicadis di rosade.


I viêrs di San Job ogni tre cuatri dîs a mudavin scusse e ogni volte a deventavin plui biej, fin che un di, fats d'aur come la uve madure, für de lôr bochute a butavin une glagn di fil sutiline e lusinte ch'a pareve un rai di soreli. Cun chel fîl, menât atôr in maniere, a fabricavin un sgubul mai altri viodât.


In pôs dîs dutis lis bachetis dal arbussìt forest a jerin furnidis di une cuantitât di chej sgubuj ch'a pendolavin in ghirlandis, in macets come i raps des strecis de vît.

Cussi il Signór Idiu, pai merts di San Job, j donà a la tiere la prime galete.


21