Gretchen Grosser's Fertälstere in dän GA, 2011
<< Haudsiede
<< Uursichtssiede Gretchen Grosser's Fertälstere in dän GA
Düsse Siede is noch in Oarbeid
- 2011 - [edit]
- 23.07.2011 - Inne Schoule waihde ’n uur Wiend[edit]
- Die näie Koaster koande goar neen Stroafoarbaiden
- Näie Laien kude man ätter die Krieg noch nit fluks wier koopje
Uus Skoulbäidene hääbe nu groote Ferien. Do maaste sunt nu ja wäil in Urlaub fiehrt of flain fillicht sogoar uk in ’t Uutlound. Tou uus Bäidenstied waas deeran ja goar nit tou toanken. Dät waas ja inne Krieg un fluks ätterdäm. Wie bleeuwen in Huus, spielden Hüüsken in Umme Heede of in Onnols Dannen un Foutbaal of Völkerbaal in Haiks sien Plakke. Wie moasten oaber uk uus Oolden ful hälpe inne Ferien. Iek waas bliede, as wie 1945 ättere Suumerferien wier ättere Skoule gunge kuden. Die Krieg waas tou Eende. Wie hougeden nu neen Nood moor foar Tieffliegere tou hääben. Inne Schoule waihde nu oaber ’n gans uur Wiend. Wie hieden ’n näie Koaster kriegen, uus Koasterske waas nu inne Roomelster Skoule. Bünger hougede naan Stok! Oaber nu roate dät „Übungsarbeiten“. Stroafoarbaiden namde hie do nit. Un wie hieden niks tou Skrieuwen! „Schreibt auf Zeitungsrändern!“, kwaad uus Koaster dan. En Zeitung hieden wie in Huus oaber uk nit. So hääbe iek knu insen blouked, dät mien Suster hiere Läkse in een oold Kontobouk fonne Raiffeisenkasse moaked häd. Uus Määme hiede noch wät fon uus Skoulseeken in hiere „Nachlass“. Deer hääbe wie uus mädnunner gjucht uur amüsiert. Uus Laie bruukten wie ja foar do „Hausaufgaben“. Wie hieden uus uk Schiefer uut Thederings Villa hoalt. Dät Dak waas kuut fonne Krieg, un buppe in do Koomere liegen Fätskene fon düsse Ponnen. Näie Laien kude man do noch nit fluks wier koopje. Dät liet ja gjucht oarich, sukke Laien, aal hieden do een uur Fonsuun. So behoalpen wie uus dan eerste. Wan wäl sundeeges nit ättern Läästtjoonst weesen waas, koom hie moundeeges inne Schoule fluks dran. Säärke un Religion waas foar uus Koaster een un alles. Kreech hie uus nu annewaine fääst un wie wisten neen Oantwoud, waas een „Übungsarbeit“ fällich. „Schreibt euch eure Finger wund!“, so kwaad uus Koaster oafter. Iek weet noch gans seküür, dät iek eenmoal füftichmoal skrieuwe moaste: Vor dem erweiterten Infinitiv mit „zu“ steht immer ein Komma“. Dät hääbe iek tiedlieuwends beheelden. Inne eerste Uure hieden wie altied Religion. Dät koom oafter foar, dät düsse Uure bit tou de Hoolf-Schoultied geen. So jädden moate uus Koaster uut de Bibel un Kathechismus fertälle, leese un heere. Wie moasten so alles uutwändich leere un wiete, ful deerfon hääbe wie do nit moal is fersteen. Dät eene mout iek oaber kweede, wie hääbe inne Schoule goud wät leerd, un dät sit, mai weesen hääbe wät wol. Uus Koastere wieren oafter tou stromm mäd uus, fillicht hääbe jo dät oaber daach goud mäd uus meent.
Gräitje uut Roomelse
- 16.07.2011 - As Gräitje dat Baalen ap Hoochdüütsk stuur fäl[edit]
- Mäd füüftien waas man domoals noch nit groot
- Wät waas dät Wucht bliede, wan et inne Wieke Koarls Theo und Fooges Helmut tou sjoon kreech
Nu sunt äntelk groote Ferien. Do Skoulbäidene sunt bliede, dät jo sik nu goud ferhoalje konnen. Ätter düsse loange Uuttied wikselje ful Sköilere hiere Skoule of fange inne Stääd oun tou studierjen. Do Wuchtere un Wäänte moaked dät dälich oaber niks uut, wan jo nu nit moor in hiere Täärp lieuwje. Jo sunt mäd füftien Jiehre nit so wareldfroamd un boang, as wie in uus Bäidenstied wieren. Do maaste hääbe al een Händi, un sunt so altied mäd hiere Famielje of hiere Früünde ferbuunden. Tou mien Bäidenstied waas dät nit so. Wäl hiede do bie uus inne Buurskup al een Telefon? Iek wikselde foar uur säkstich Jiehre uk mien Skoule. Dät waas wät, iek moaste wied fon Huus wäch, gans ätter Cloppenburg un deer blieuwe, uumdät neen Brääch moor heel waas. Deeruum kuud ja naan Such fiere. Mien Määme broachte mie al aan Dai, befoar ju Skoule ounfäng, ättern Boahnhof. Deer roate ju mie Fänne Geerts Kurt anne Hounde. Die moaste mie in Cloppenburg bie min Unkel oureeke. Deer waas iek nu, un iek hiede so groot Heimweh. Dät Läipste waas oaber, dän ganse Dai moaste iek nu Hoochdüütsk baale, un dät fäl mie so stuur. Mien Möie Margrit koom uut Dortmund, un mäd hier kude iek bloot „Ja“ un „Nein“ baale. Unkel Johann koom eerst seeuwends ien, dan kude iek Seelters mäd him baale, oaber iek leeuwe, die boalde uk ljauer mäd mie Hoochdüütsk. Seeltersk waas him do uk wäil tou gemeen. Wät waas iek bliede, wan iek insen inne Wieke Koarls Theo un Fooges Helmut tou sjoon kreech, do geenen do ättere Berufsskoule, ju uk inne Baracken ieuwenske uus Hoandelsskoule waas. Wät toachte iek oafter an mien Touhuus in Hollnerfoan, foar aal’n an mien jungere Sustere un Bruure un uus Noaberbäidene! Seeuwends waas iek altied besunners ferträitelk! Dan wüül iek jädden alleenich weese, uumdät iek huulje kude. So kwaad iek dan insen al ädder seeuwends tou mien Möie: „Iek will jetzt auf Bett.“ „Ja“, kwaad Tante Margrit, „Gretchen, geh du man auf Bett!“ Nu eerst wiste iek ja wäil, dät dät ferkiert Hoochdüütsk waas, un iek hääbe mie so skoomed. Deeruum weet iek dät däälich uk noch so seküür.
Gräitje uut Roomelse
- 09.07.2011 - Wanner wät dät äntelk Suumer?[edit]
- Wan Gräitje nu moal säärm dät Wedder moakje kude
- Die Wiend, die Wiend, dät himmliske Kind
Immer kon die Wiend wäil nit dät himmliske Kind weese. Juust in do lääste Jiehre häd hie so fuul Äilend in uus Wareld broacht. Mäd so fuul Kroasje is hie uur Lound un Steeden fääget un häd masse Mallör broacht. Ful Moansken häd hie dän Dood broacht of häd hiere ganse Habe ferwöistet un fernichtet. Un daach bruuke wie dän Wiend. Wie skäilde oafter uur uus Weeder, moal rient dät tou fuul, moal tou min. Apstuuns is wäil älk dul ap sun roar Weeder. Wanner wät dät dan äntelk moal Suumer? Nu hääbe wie al Juli, un altied noch hääbe iek ’n Pullover oane. Noch een Mound, un dan stounde al wier do Spekulatius inne Winkelregoale. Ful skielt dät nu nit moor, un iek bän uus ljoowe Goad uk dul so as fröier un aleer aan Buur uut’t Aaste. Die doarste do säärm dät Weeder moakje un liet so altied ju Sunne skiene, un wan dät nöödich waas, liet hie dät uk moal riene. Dän Wiend liet hie wäch, dän moate hie nit liede, uumdät die ful fernäilde. Bie uus in’t Noude is dät säilden moal wiendstil, un die Noudewiend is altied koold, gans gliek, wier die häärkumt. Dän wollen wie ljauer uk goar nit, oaber wo nöödich die uk is, fertäld düsse Geschichte. Ju stuud fröier uk in mien Lesebouk. Ju gungt so: Deer waas insen aan Buur, die woonde in ’n Oderbruch un hiet Hoppe. Dän kude die Heergoad dät goar nit gjucht moakje mäd dät Weeder. Boalde waas him dät tou druuch, boalde reen dät tou fuul. Un do kwaad die Heergoad: „Touken Jiehr skääst du dät Weeder säärm moakje.“ So koom dät dan uk. Die Buur Hoppe liet dät nu ouwikselnd riene un ju Sunne skiene, un die Hoawer un Roage groaiden, dät dät bloot so een Bliedskup waas, moanshooch. As dät nu oaber tou de Aarnte koom, wieren alle Ierwen loos, dan die Buur Hoppe hiede dän Wiend ferjeeten, un die mout daach waihe, wan die Roage un Hoawer gjucht besäidet Fruchte brange skällen. Siet ju Tied häd die Buur Hoppe nit moor uur dät Weeder boald un is toufree deermäd weesen, so as uus Heergoad dät moaked häd. Wan die Wiend dan wuddelk weese mout, dan wollen wie uus ljoowe Heergoad oaber deeruum biddje, dät hie uus hier appe Wareld daach nit sukke läipe Tornados un Sunamis seende mai.
Gräitje uut Roomelse