Epístola a Tito

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search

Capítulo 1[edit]

1 Paulo, serbo de Dius, i apóstolo de Jasus Cristo, segundo la fé de ls eileitos de Dius, i l pleno coincimiento de la berdade que ye segundo la piedade,

2 na sperança de la bida eterna, la qual Dius, que nun puode mentir, prometiu antes de ls tiempos eternos,

3 i ne l tiempo própio manifestou la sue palabra, mediante la pregaçon que me foi cunfiada segundo l mandamento de Dius, nuosso Salbador;

4 la Tito, miu berdadeiro filho segundo la fé que ne ls ye quemun, grácia i paç de la parte de Dius Pai, i de Cristo Jasus, nuosso Salbador.

5 Por esta causa te deixei an Creta, para que pusisses an buona orde l qu'inda nun l stá, i qu'an cada cidade stabelecisses anciones, cumo yá te mandei;

6 alguien que seia eirreprensible, marido dua solo mulhier, tendo filhos crentes que nun seian acusados de dissoluçon, nin seian desobedientes.

7 Puis ye neçairo que l bispo seia eirreprensible, cumo çpenseiro de Dius, nun soberbo, nin irascible, nin dado al bino, nin spancador, nin cobiçoso de torpe ganáncia;

8 mas spitaleiro, amigo de l bien, sóbrio, justo, piedoso, temperante;

9 retendo firme la palabra fiel, que ye cunforme la doutrina, para que seia poderoso, tanto para sortar na sana doutrina cumo para cumbencer ls cuntradizentes.

10 Porque hai muitos ansubordinados, faladores bones, i anganhadores, specialmente ls de la circuncison,

11 als quales ye perciso tapar la boca; porque transtornan casas anteiras ensinando l que nun cumbén, por torpe ganáncia.

12 Un dentre eilhes, sou própio profeta, dixo: Ls cretenses son siempre mentirosos, bestas ruines, glutones preguiçosos.

13 Este testemunho ye berdadeiro. Portanto reprende -los seberamente, para que seian son na fé,

14 nun dando oubidos la fábulas judaicas, nin la mandamentos d'homes que se çbian de la berdade.

15 Todo ye puro para ls que son puros, mas para ls corrompidos i ancrédulos nada ye puro; antes tanto la sue mente cumo la sue cuncéncia stan cuntaminadas.

16 Afirman que conhecen la Dius, mas pulas sues obras l negan, sendo abominables, i desobedientes, i réprobos para to buona obra.

Capítulo 2[edit]

1 Tu, porén, fala l que cumbén a la sana doutrina.

2 Sorta ls bieilhos la que seian temperantes, sérios, sóbrios, sones na fé, ne l'amor, i na custáncia;

3 las mulhieres idosas, semelhantemente, que seian reberentes ne l sou bibir, nun caluniadoras, nun dadas la muito bino, mestras de l bien,

4 para qu'ensinen las mulhieres nuobas l'amáren als sous maridos i filhos,

5 la seren moderadas, castas, operosas donas de casa, bondosas, submissas la sous maridos, para que la palabra de Dius nun seia blasfemada.

6 Sorta semelhantemente ls moços la que seian moderados.

7 An todo te dá por eisemplo de buonas obras; na doutrina mostra antegridade, sobriedade,

8 linguaige sana i eirreprensible, para que l'adbersário se cunfunda, nun tendo nanhun mal que dezir de nós.

9 Sorta ls serbos la que seian submissos la sous senhores an todo, sendo-les agradables, nun ls cuntradizendo

10 nin defraudando, antes mostrando purfeita lealdade, para qu'an todo seian ornamento de la doutrina de Dius nuosso Salbador.

11 Porque la grácia de Dius se manifestou, trazendo salbaçon a todos ls homes,

12 ensinando-mos, para que, renunciando a l'ampiedade i a las paixones mundanas, bibamos ne l presente mundo sóbria, i justa, i piamente,

13 aguardando la bien-abenturada sperança i l'aparecimento de la glória de l nuosso grande Dius i Salbador Cristo Jasus,

14 que se deu la si miesmo por nós para ne ls remir de to l'iniqüidade, i purificar para si un pobo to sou, zeloso de buonas obras.

15 Fala estas cousas, sorta i reprende cun to outoridade. Naide te çpreze.

Capítulo 3[edit]

1 Adberte-les que steijan sujeitos als gobernadores i outoridades, que seian obedientes, i steijan preparados para to buona obra,

2 que a naide anfamen, nin seian cuntenciosos, mas moderados, mostrando to la mansidon para cun todos ls homes.

3 Porque tamien nós éramos outrora ansensatos, desobedientes, strabiados, serbindo la bárias paixones i deleites, bibendo an malícia i ambeija odiosos i odiando-mos uns als outros.

4 Mas quando apareciu la bondade de Dius, nuosso Salbador i l sou amor para culs homes,

5 nun an birtude d'obras de justícia que nós houbéssemos feito, mas segundo la sue misericórdie, ne ls salbou mediante l labar de la regeneraçon i renobaçon pul Sprito Santo,

6 qu'el derramou abundantemente subre nós por Jasus Cristo, nuosso Salbador;

7 para que, sendo justificados pula sue grácia, fóssemos feitos herdeiros segundo la sperança de la bida eterna.

8 Fiel ye esta palabra, i quiero que la proclames cun firmeza para que ls que crénen an Dius percuren aplicar-se a las buonas obras. Essas cousas son buonas i probeitosas als homes.

9 Mas eibita questones tolas, genealogies, cuntendas i debates acerca de la lei; porque son cousas einúteles i banas.

10 Al home facioso, depuis de la purmeira i segunda admoestaçon, eibita -lo,

11 sabendo qu'esse tal stá perbertido, i bibe pecando, i yá por si miesmo stá cundenado.

12 Quando t'enbiar Ártemas, ó Tíquico, apressa-t'a bir tener cumigo la Nicópolis; porque tengo resolbido ambernar eilhi.

13 Ajuda cun empengo la Zenas, doutor de la lei, i la Apolo, para que nada les falte na sue biaige.

14 Que ls nuossos tamien daprendan a aplicar-se a las buonas obras, para suprir las cousas neçairas, la fin de que nun seian anfrutuosos.

15 Saúdan-te todos ls que stan cumigo. Saúda aqueles que ne ls aman na fé. La grácia seia cun todos bós.