El Castiel de Ruvèigno/01

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
El Castiel de Ruvèigno I: El Castiel de Ruveîgno  (1905) 
by Raimondo Devescovi

El Castiel de Ruveîgno
El ma pais sta in alto, b
ca zù al mar dal monto va,
cun case feîsse feîsse
ca par oûn pumoingranà
e a chi dal mar lu varda
aspieto biel ga fa.

In seîma de stu monto
la su cesa biela stà
ca la su gran fassada
l'uò de sasso lavurà,
e 'l canpaneîl ben grando
da doûti el zì stimà.

Su quisto sta la statua
de Sant'Ufiemia in seîma
ca la su man dastisa
par gila ca gh'inteîma
a foûlmini e saìte
da nu fa dagno là.

Chi da stu mondo varda
el mar ca sta davanti,
da qua da là loû vido
s'cui e s'cuiti tanti,
e 'l mar d'i su dui puorti
bazi al pais ga dà.

E cu la nostra Santa
qua zì par mar rivada
in seîma del monto sul
gira qualcu cuntrada,
de case basse e strite
aturno el montiziel.

Gira castiel anteîco
cu li su moûra, aturno,
e de li puorte guardia
doûti fiva par turno.
Gira pien d'aqua el fuosso
da tiéra del pais.

Longa li moûra in Reîva
fra oûn puorto e l'altro stiva,
e ai fianchi dui turite
guardia al castiel li fiva,
pal fuosso puoi li barche
li ziva soûn e zù.

Stiva su la piassita
del Ponto oûn gran purton,
De quisto in seîma gira
la gran turo cul lion,
- RAPUOSSO D'I DASIERTI -
vadivi screîto là.

Fora del Ponto alura
case nu gira ignuri,
ma doûto fore e gruote,
nà stale nà tuguri,
ca puovara la zento
ben gira in tiera e in mar.

Del meîle apena duopo
uò el pais oûn può crissoû,
ca guiére cume preîma
pioûn alura el nu nd'uò boû,
case drento li moûre
nuve s'uò frabicà.

Cul tenpo senpro pioûn
crissiva Rubeîn cu' i ani,
e zento de Dalmassia
vignoûda zì e taliani,
e d'Albaneîa e Griéssia
riviva oûn mondo qua.

Cume grameîgna feîssa
gira in pais alura
la zento, e intu li case
doûti zura par zura,
cusseî dal sietesento
Ruveîgno s'uò ingrandeî.

E chi nu viva fore
pioûn nu saviva ca fà
sarcando in altra banda
lavur da pudì canpà;
a Valle nda zì zeîdi
e anche in Ursieri a stà.

Viva el Cumoûn par stiema
oûn biel pumoingranà,
ma c'uò passà el duzento
i l'uò quil abandunà.
In miéso adiésso al scoûdo
oûna crus sbandada stà.