De Wês , d'Schòf, d'Wièrek , an d'Stemm
DE WÊS , D'SCHOF , D'WIÈREK , AN D'STEMM .
Do woren der drei
Bei en-ên esó treu ,
An d'Schof mat dem wês ,
An d'Wierck mol ês ,
(So söht et de Ruff, )
Bei der Stemm ander Stuv ;
Só jémren , a klohn ,
Wât Onglöck s'erdrohn :
De Wês.
Kaum sen ech geboiren ,
Da gin ech gefoiren ,
An d'Müllen , a Stèng
Mech reiven do rèng.
Wât muss ech do zéhen
A Pengen, à Wéhen!
Dan hun ech gut jaizen ,
De Möller , de weissen ,
Sein Hierz ass e Stên,
Et hèlleft mer kên.
Am Tak-e-Tak- Schlag ,
Entrennt mer den Dâg,
A séllós entfléhen
Nun endlech de Wéhen.
A woifür mech dennen ,
Mech reive , mech schönnen ?
Ass't well ech erhalen
De Jongen, den Alen ,
Well d'Leud allegoir ,
Mech léve só goir!
Nur eppes kann troéschten
Mei Kommer, dè woéschten :
Ech gin an den Dót ,
Net bluddeg , net rót ,
Dra gin ech só weis ,
Wé de Schné ob dem Eis ,
An hun dât gemèng,
Mat der Onschold elèng.
D'Schof.
Meng Commèr-dât leiden ,
Ass, lòsst mer nct streiden ,
Söht d'Schòf, net elèng,
Ièch Kiöre gemèng :
Wien hällt dan en Dhéer,
Wé d'Hammel , an Éher ,
Ongglöcklech wé Gront :
Bál beisst et den Hond,
Bál wèrfft et mat Schollen
De Schoéfer , geschwollen,
Vol Drèck, a voll Lêm,
Kömt Ovens et hêm.
An ass ehm gehollef,
Gént Adler, a Wollef,
Et gêht ehm net besser ,
Dan ass et dem Messer,
Dem Schloichter sein Tur ;
Da läft wé e Bur
Ehm d'Blut aus der Oder.
Woirfür dann? dât froh-der ,
Wel d'Nâkeg ech klèden ,.
An d'Honrech erfrèden
Mat säftegem Bròt ,
De Stolz vum dem Stòt!
Mei Leiden ze kroénen ,
(Ja lâft- dir meng Trénen ,
O himmlesche Gott ! ) -
Als öiregste Spott ,
Da gin se a Reihen ,
Für Bâssen, a Geihen ,
Meng Treipe gesponnen,
Zum danze geronnen.
D'Wièrek.
Mé nötzlech , wé d'Gromper.
Jasen ech , mei Comper,
An dach , ewé dir,
Am Ongglöck-woifür ?
Mei Sòm, e get Oileg ,
Meng Haut , esó schoileg ,
Get lenge Gezeus ,
Ewé Selver só weis.
A wièn da , rond öm sech ,
En Hièm , an e Schnapdöch ,
Wièn, óhné mech , hätt
ELeildöch um Bètt?
A wât fûr èng Krón ,
Brengt dât mer zum Lón ?
O! Oireg ech klohen ,
Ja, Wéhen mer drohen ,
Vun allerlê Rangen ,
Am briechen , am schwangen ,
An d'Próv , ongeheuer!
Dernièvent vum Feuer.
D'Stemm.
Sit róheg dir drei ,
Söht d'Stemm ehn drob treu ;
Ech ruffen de Kènner ,
Ajaitzen an d'Länner ,
Hoéch üverall aus :
Dem Mârter sief d'Straus !
Nohm Drübsal , am Moéhen ,
Onstièrvlech werd bloéhen ,
Vum Pòl, bis ob d'Roim ,
Ièch gloreich de Noim ;
Dèn éweg werd grengen,
A Wonner ömrengen ,
Bis d'Welten obhalen ,
An d'Zeiten afalen.
Wesst úverať , emmer,
Jé nötzlecher se mer,
Am fanne wât éschter ,
D'Verfolgong wât beschter !
Wó ass da, meng Kanner ,
Ob Ièrden , e Fanner ,
Dêm Drübsal a Moird ,
Zum Lón net gegoit.
De Weise muss wessen,
Nur an dem Gewessen,
Belónong â Krâft,
Vir dât wât e Schâft.
|