Cui bon vèrs agrad' a auzir
Cui bon vèrs agrad' a auzir,
de me lo conselh qu'el escout,
aquel qu'ara comentz a dir ;
que pòs li èr sos còr assís
en ben entendre’ls sons e'ls mots,
ja non dirà qu'el anc auzís
melhors dits trobats lonh ni pròp.
Ges ben non fai az escarnir
qui l'au, antz deu agradar mout,
si tot lh'outraduidat d'albir,
ab lor nèci feble fat ris,
tórnon çò qu'es d'amont de sotz ;
e'l ben vezèm que s'enantís
e l'esquèrns rèsta de galòp.
E per tal fai-se'n bon gequir,
qu'anc esquèrn ni coratg' estout,
si brolhèt, non çai vim florir ;
e par d'avol respèit jardins
cant vei que la cima ni'l brots
non gèta fruita ni tequís,
e lh'entrador n'èisson tuit clòp.
Èras vòl alre devezir :
qui d'aver çai a grant comout
ben se’n deuria far servir ;
qu'en un mòit de marabotins
no'us donaria doas notz,
pòs a la boca venrà'lh fins
ni'l prèstre secodrà l'isòp.
A quec deuria sovenir
que non agués coratg' estout
del ben dont nos devèm jauzir,
qu'en pauc d'ora es òm conquís ;
e cant ven als derrièrs sanglots,
non li val oncles ni cosins,
ni mètges ab son issaròp.
Ben deuria pensant morir
qui dreits òlhs garda sus lo vout
cossí Dèus per nos a guerir
receup mòrt, e pòs mòrt aucís
celui qui per nos venc en crotz ;
tuit morrem, qu'avers non guerís
negun al temps plus que fetz Jòb.
Mout son intrat en lonc consir
cilh qui son al derrièr escout,
qu'a la mòrt no's pòt escremir
coms ni reis ni ducs ni marquís,
e, s'enantz no's nedeja tots
que la mòrts li sèrre lo vis,
ben si pòt, si's vòl, trigar tròp.
Tots jorns vos poiria legir ;
mas preguem Cel qu'es caps e fins
que'ns garde de l'enfernal potz
e que'ns met' el paradís !
lai on mes Isac e Jacòb.