Caiporismo

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
Caiporismo
by Artur de Azevedo

Naquel die l Lhadislau antrou an casa radiante i alegre. La sue cara-metade, nun habituada a esso, preguntou-le se tenie bisto paxarico berde.

— Nó, nun bi paxarico berde, mas calcula que... Inda me parece un suonho!...

— Mas que fui, home de Dius?...

— Tu sabes que you sou l maior caipora an todo quanto ye jogo... An Caxambu - lhembras-te? - todos ganhában, menos you, i l porcesso era mui simples: jogában adonde you nun jogaba. Bastaba que you punisse ua fichazinha nun númaro para que el quedasse abandonado puls demales puntos! Yá to la giente sabie que l diabo de l númaro nun safa nin la cacete!.

— Mas que te acuntiu? Stou muorta de curjidade! Tireste algun prémio na lhoterie?

— Oh, la lhoterie!... la lhoterie ye outra!... Bien sabes que inda nun me fui dada la sastifaçon de cumprar un belhete i tirar, nun la suorte grande, nun un prémio qualquier, mas l mesmo denheiro! Nun sei l gusto que esso ten!.

— Na rialidade sós mui caipora.

— I ls bichos? Se jogo na paixarina, dá l alifante; se arrisco cinco ó dieç mil-réis na águila, ye cuntar que sal l burro!... Siempre cuntrastes!... siempre antíteses!...

— Mas nun me dezirás?. .

— L Balisa, aquel alfaiate de la Rue de l Oubidor, que me fizo l terno marron - sabes? -, ourganizou un "club de roupas" a cinco mil-réis por sumana, i anstou cumigo para que you entrasse. Antrei, paguei la purmeira prestaçon, i saliu l miu númaro! Cumprei por cinco mil-réis un terno que bal duzientos!.

— Deberas?

— Ye l que te digo! Yá tomei medida! Desta beç nun fui caipora!...

Inda bien!

L Balisa pediu-me que cuntinasse, i you cuntinei: paguei yá la purmeira prestaçon para outro terno.

Trés meses depuis disse diálogo, l Lhadislau yá tenie pago antegralmente ls duzientos mil-réis de l segundo terno, i l alfaiate nun le dira inda l purmeiro: çculpaba-se cul mestre de la ouficina, cula grande quantidade de roupa que tenie a antregar, i hoije-manhana, hoije-manhana, passórun-se dies, sumanas, i nada...

Un die l Lhadislau saliu de casa çpuosto a anrabiar-se cul Balisa: se nun tubisse para eilhi ls ternos, ó pul menos un, fazerie un tiempo caliente! Pus se staba tan percisado de roupa!

Mas qual fui la sue surpresa quando, al chegar a la lhoija, ancontrou la puorta cerrada.

Un bezino anformou-lo de que l alfaiate morrera falido i na miséria, sin tener an casa fazenda que chegasse para la terça parte de l ternos que debie.

I l Lhadislau se cumbenceu de que tener apanhado calça, jaleco i paletó por cinco mil-réis fui inda ua pirraça de l sou medonho caiporismo.