Bundsdagsdebatt 29. Januar 2009: Bidrag Rainder Steenblock

Zehn Jahre anerkannte Regional- und Minderheitensprachen in Deutschland. Schutz – Förderung – Perspektiven.
Author:	Rainder Steenblock
Text type:	Reed
Comment:	from: Bundsdagsdebatt 29. Januar 2009 över den Andrag: Zehn Jahre anerkannte Regional- und Minderheitensprachen in Deutschland. Schutz – Förderung – Perspektiven. (TOP 10), [1] 2009
:

Wedder mol – veel to selten – sünd de Regional- un Minnerheitensproken vun uns Land anseggt op uns Tagesordnung. Fröher, bi mi bi´t Huus in Grotefehn in Ostfreesland, worr hochdüütsch snackt.

Ik heff Plattdüütsch vun de annern Kinner in´t Dörp lehrt. Ik sülvst bün keen professionellen, ober en passioneerten Plattsnacker. Mien Computer jedenfalls, as ik dor an’t Schrieven weer, hett dat allens rot anstreken mit sien Rechtschreibautomatik, all de plattdüütschen Wöör gefullen em nich.

Plattsnacken hett een Barg Vördeele: Man kriggt en annere Stimmung bi´t Snacken. Man föhlt, dat man irgendwie tosomen höört mit de, de ok platt snackt. Man föhlt ok, dat de Soken ut uns moderne Welt, de sik nur swor op Platt utdrücken loot, villich gor nich de wichtigsten sünd. De gröttste Vördeel is ober, dat man sik in alle Fründschap Soken an’n Kopp smieten kann, de op Hochdüütsch de reinste Beleidigung weern. Dor is de fründliche Peter Harry ok mol en echten Nordstrander „Dickkopp“. Villicht is dat in de Politik mennigmol richtig, wenn man dor Plattdüütsch snacken deit. Villicht schullen wi de Swattbrotthemen wie Föderalismusreform un Huusholt mol op Platt besnacken. Ik glööv, dor kunn en Masse klorer warrn.

Bi en poor Kollegen vun dit Hooge Huus un bi en Deel vun de Lüüd in´t Land is villicht en beten dörenanner komen, dat dat en grote Ünerscheed twüschen de Regionalsprook Plattdüütsch un de Minnerheitensproken vun uns Land – Däänsch, Freesch, Sorbisch un Romanes – gifft. Plattdüütsch is keen Sprook vun en nationale Minnerheit, dat is en in ganz Norddüütschland wiet verbreete Regionalsprook – un de Minschen, de Platt snackt, sünd keen eegen Gruppe so as de Minnerheiten. Op de anner Siet gifft dat natürlich ok en Masse Soken, de bi Platt, Deensch, Freesch, Sorbisch un Romanes gliek sünd. Fröher geef dat mol en Konkurrenz twüschen Platt, Däänsch, Freesch, Sorbisch un Romanes. Obers dor sünd wi al lang vun weg. Dörum dörf dat ok keen Gegeneenanner-Utspeelen vun de Sproken op de politische oder finanzielle Ebene geben.

Hüüt is de „Druck“ vun dat Hoochdüütsche so groot worrn, dat alle annern Sproken vun uns Land dat swoor hebbt. De Europäische Charta för de Regional- oder Minnerheitensproken, de siet den 1. Januar 1999 als Bundesgesetz in Kraft is, is en ganz wichtigen Punkt.

Ik bedank mi bi de Grote Koalition för den geschmeidigen Andrag. De Kollegen und Kolleginnen hebbt al dorop henwiest, dat wi mit de Verpflichtungen vun de Charta noch nich ganz liekvör sünd. Dat seht wi von de Grönen jüstso.

All wedder en Bericht – goot meent is noch lang nich goot mookt. Un wat wi in dissen Bericht höört: „Keen Minsch deit so veel för de Minnerheitensproken as düsse Bundesregierung“. Tominnst mit de Tung, kösten dörf dat nämlich nix!

Af un an schullen wir uns överleggen, wat wi vun de Politik noch moken köönt, un af und an köönt wi ok en beten mehr doon. Ik glööv, dat is ganz wichtig, dormit wi unse Identität un unse Kultur fastholen doot. Wi sünd uns all enig, dat de Minnerheitensproken en wichtigen Deel vun de Kultur un Identität in Düütschland sünd. Minnerheitensproken sünd nich blots Folklore, nich blot wat Lustiges. Wer sik mol de Möhg mookt un to´n Bispill Klaus Groth op Platt lesen deit, siene olen plattdüütschen Gedichten un Geschichten, de weet, woveel Kultur und Tradition in Minnerheitensproken binnen is.

Wo weer dat denn, wenn sik all Bundesländer mol mit en poor vernünftige Lüüd an een Disch setten un endlich mol festlegen deen, wat denn nu würklich passieren schall. So wat nennt man auf Hochdüütsch „Konzept“.

Een Spraak leevt nur, wenn se sproken warrt, wenn de Lüüd se dagdächlich bruukt. Un dat warrt, wenn man dat ehrlich bekieken deit, jümmer ringer. Wi mookt uns Sorgen, dat de Minnerheitensproken jümmer wieder torüch goht, dat jümmer weniger Lüüd de Minnerheitensproken snackt.

De Medien kunnen dor veel bi moken, jüst, wenn dat in´t Radio un Fernsehn nich jümmer blooß Programm för ole Lüüd geef. In de Volkssproken kann man ok sülvstbewusst un frech en Programm för junge Lüüd moken.

Wenn de Volkssproken en Tokunft hebben schüllt, denn mutt se för junge Lüüd wat bedüden. Wenn wi as Bundesdag blooß alle poor Johr mol Platt snackt, bringt dat nich veel.

Insofern is dat nootwennig, dat wi uns buten bedankt, nämlich bi dejenigen in de Kinnergoorns, in de Scholen, in de Hoochscholen un ok bi vele, vele, de sik ehrenamtlich dormit beschäftigt. Ik will mi ok bi all de Minschen bedanken, de helpt, de Minnerheitensproken to erholen. Dissen Dank slütt sik mien Fraktion vull an. Velen Dank! Loot Se uns all tosomen dorför sorgen, dat de Minnerheitensproken ok tokünftig leevt.

Un dat mehr un nich weniger Lüüd seggt: „Ik snack platt“, „Jeg taler dansk“, „Ik snaak frasch“, „Me rakrau romnes“

Velen Dank för’t Tohören!