Brännchen
Jump to navigation
Jump to search
Brännchen um gräne Rīn,
flesst fir de gånz Gemīn,
flesst Dåch uch Nocht;
ous dem sich alle Legt,
wängters uch Sommerszeckt
Wasser hu brocht,
Wasser hu brocht.
Gangelche flitä kit,
dreiwt bäs hi wasser nit,
Spass allerlå.
Spass di gewännte Lōch,
Krach af zwië Dīl zebräch:
Schrå na nor, schrå.
Mädche gor blass und giël,
kit mät dem Kännche schniël,
Motter äs krånk.
Brängt är de liëtzte Schlack;
ach no er kurzer Rack,
lat s’af der Bånk.
Hans sprächt: genach fir hekt,
schmeisst de Sënz af de Sekt,
nass wä gebuët;
Ställt sich un’t Brännchen un,
tankt sich uch än de Grunn,
wonn e īn huët.
Wandersman kit eraf,
sprīt sich senj Zadern af,
huet afgedäscht.
Wonn hi nor Hanger häw,
Pali gor anjem brät,
’t Brännchen dat läscht.