Bello de Hund/Kapittel 8

   So dreef he 't Geckenspill heel vöele Nachten,
Knapp dochd' he noch um mi, an leet mi machten;
'k Was waarlick bang vöer sien Verstand.
Up sek'ren Avend vülld' he all sien' Ficken
Mit Gold, so vöel he hadd'; ick mußde schricken —
Un nam oock een Pistol hoonlachend van de Wand.
D'rupp gung he weg. Ick was neet ratt genoog;
Misschien sulld' ick neet sehn — mi hett dat scheenen —
Ho deep de Minschen under Deeren sinken köenen;
'k Stund in den Gang, as he de Döhr to sloog.
Na Middernacht kwam vlöekend he torügge,
Un lood mit Kugels sien Pistol;
Ick was noch slaapeloos, heel vlügge,
Un dochd', he hadd up mi een Groll.
Doch, paff! gung 't — eer ick mi 't versag,
He starvend bi mien Vooten lag. —
Eerst lange na sien Doot kwam 't mi to Ooren,
Dat he sien Geld un Good döer 't Spöelen hadd verlooren.