Mer hěert bal aus jiddem Mond D'schlècht Zeit fun haut ferwenschen, Als wär ma'm Deiwel sie am Bond, 'So sin nun ower d'Meṉschen. Den Arme' jeitzt, éch si' geschlo'n ! De Reiche' mèngt, e' misst alt klo'n, An dobei gess dû noh a' weit Ferflucht, dû ârem Zeit ! 'T héscht, dû wär's schold dass op der Wèlt 'Sô deier d'Kallefsbroden. Dû wär's et schold, wann op dem Fèld D'Frûcht, d'Gromp're' schlècht geroden. An 't wär déng niderträchtég Hand, Dě sǒ fill Heiser stěch a' Brand. Krich, Bankrutt, Arbéchtsnăt a' Streit, Briochs dû ons, ârem Zeit ! Mer hěert, wă mer gét a' stét, Dú hèss d'ganz Wèlt beteppelt. Get hei èng Fra fum Man geschéd, Dû hèss d'Sâch ugesteppelt. Schěngt d'Sonn ze lâng, an 't rént ze fill, Erkalt de' Wein mat Stomp a' Stil, Kûrzem, all Schlèchts wâl mer geseit, Wär déng Schold, ârem Zeit ! Nén Zeit, oh nén, 't ass net déng Schold Wann d'Leit och mat dirrèchten. 'T ass wirkléch hârt, a' mat Gedold Lěss dû sie déch ferschlèchten. Krich, Krankhét, Léd an Arbéchtsnăt, An deier Flésch, an deier Brăd Bréngt ons den Hâss, de' Meṉsche'neid, Net dû, dû ârem Zeit ! 'TT héscht, 't gěfnach alt Verdéngscht a' Schaff Fir d'Li᷍ewen ze bestreiden, Ma M᷍oncher arbécht fir séng Baff Al muss dach Honger leiden. De' Wanter hei ass hârd a' schlècht, Den Arme' klôt, an hien h᷍ot Rècht, De' Reiche' blăss ass net geheit A' lěft déch, ârem Zeit ! 0 Zeit, dû Kaṉd der Êwégkét ! Riempi meno divertimento dir schreiwen . Ma bene e dach net bèsser gét, Lěsst én et lěwer bleiwen. Stel gés del We dû mat Gedold, Ass d'Wèlt och schlècht, 't ass net déng Schold. Net ěschter, bis am Grâf mer leid, Lâcht ons èng bèsser Zeit !
N. S. PIERRET. Arbeiter 1.2 1879
Nicolas Steffen-Pierret