A Moussu Champmas, de Layrat

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
A Moussu Champmas, de Layrat
by Jacques Jasmin


A Moussu Champmas, de Layrat
Que me coumparabo à un Sourel
(Janvier 1829)

      Pintre gascou d'uno bièillo mazuro
      Que toun pincèl fay luzi saquel,
      Dins moun crambot que la muzo escaouduro
      Quan lou gran fret fay tout agrumela,
      Ey reçebut dan ta letro amistouzo
      Tous bèrs flourits coumo lou mes de may.
Ma Muzo s'y miraillo, et s'és un bri glouriouzo
         Que la besquen bèlo, graciouzo,
         Coumo toun gran pincèl la fay,
Amit, excuzo-lo! dous coumo mèl d'abeillo,
Toun encen dins soun co s'és enjoucat tout dret !
      Sabes, d'aillur, que pel flattur adret
      Fillo modèsto a toutjour uno aoureillo;
Sabes qu'un coumplimen, tèl que lou gous lou bol,
Es un large couchi, pla doucet et pla mol,
      Oùn sans rougi lou may sage s'apuyo;
Tout bas cadun se prèzo, et souben dins la ruyo,
Debat uno casqueto, ou capèl, ou plumet,
May d'un palot se carro et se crey quaoucoumet !

      Mais cependen, quan toun escriou m'announço
      Que moun esprit luzis coumo un sourel,
      Te penses-bé que me malfizi d'el,
      Car, à mètjour, per te fa ma respounço,
      N'y bezi pas et me cal un carel.
      Obé, zou cal; aoutromen, ço qu'és pire,
      Sayoy fourçat d'escrioure de clucous;
      Et bounomen perque fa ! per te dire
      Ço que t'an dit: que faou de bèrs gascous
      Sul aquel rèy que nat rèy bal enquèro;
      Rèy que Nerac recouney per soun fil,
      As èls de Paou que n'en bul de coulèro;
      Aquel sutjèt, dejà bis de proufil,
      Proumèt d'abé la faço poètiquo;
      Lou finirèy sans parla politiquo,
      Car, coumo-tu, bezi qu'en may cridan,
      May nous plagnèn et pu mal nous trouban !