497.»ჰო, ღორონთ მოთ ვამოფსპი, ჰო, ღორონთი, მოთ დამბადი?!
ირო დურღენს მუშა მარძე სიდეთ მოკო ვძირენ ვარდი.»
ათეს დენდუ ი ავთანდი დო აძირუნდ დარდენს დარდი.
ბროლეფიშ, ნახვარ ხვალჲთ დოღარილი აფუდ ვარდი.
498.შხირას დენდუ: უბედური ბედიშ კოჩქჷ ვიშო დიჭყუ
უბედურსჷ მუ აშილი? მუთი უღუნ თინათ კირჭუ.
გაჭირებულს ოკო რსხება.» რაგადანს დო ჸუჩა ინჭუ
მუში მარჯვე ცხენენჯობაქ შარა გირძე გააჭიჭუ.
499.ქემერთ ეთექ, სიდეთ ოწოხ ფუნდუ სიხარული, ლხინი
მაძირაფუთ იკათუდუ სო დო სონი, მი დო მინი.
სიხარულით ცაშა ანჭუდ მუში შემწე შერმადინი.
«დოვკათერეთ, აწი ორე სახიოლო ჩქინი რინი.»
500.სიხარული გააოშეს, ართიანი მიკითხეს
ასეშახი შხირი ჭვიმა ცა ბროლენქი გაათხითხეს
იხიოლეს, გეთამამეს, დუდი ინდეს, ნტერი ითხეს.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
501.სარაიას ორდუ შუმა ირი ქუჩა გააჭითეს
ირი კოჩი იხიოლჲანდ, ვეგეგონენდჷ ნინა წყითეს,
ღვენა მეჩეს გაჭირებულს, ფარა ხუშეს, ლარი ჭყითეს,
დო ხალხიქით ავთანდიშჷ ქება, გეგი, გაოშვითეს.
502.ავთანდიქჷ მარაგადეთ შემწეს დეეპირდაპირუ -
უწუ ამბე ურცხოშ ირი, სო გიართუ დო სო ძირუ.
ათე ამბე გასაკვირი, შერმადინქით წარეთ გეკვირუ
ასეშახი გონათილი ვარდიშ პირი დააჟღირუ.
503.ჭიჭე ხანსჷ გაჩენდუ დო ბოლჲოს უწინს შერმადინი
«სქანი ულჲა მითინს ვაუჩქ, - დამარგინ თეშ ვქიმინი.»
იმჷდღას მაფაშა ვაულჲუ, უღუდ ქეიფი დო ლხინი
ორდოს ადრე გედირთუ დო მიშუ ბჟაშა თუთა მინი.
504.თე ამბეშ მახარებელი შერმადინი მიშუ ჩქარა.
სუმი დღასჷ გამკისურუ კუჩხით ვით დღაშჷ შარა.
მერთუ, როსთომს უწუ თენა: «აწ მეგიტებ გიანგარა.
მურს ავთანდი ხიოლითი, წყინებული სახეთ ვარ, ა.»
505.მაფა უწუ: «უმუშეთ დღა დო სერი ართ მაფუ.
შხირას ვწუმუ დიხაშ მართე ჩილჲამურით ღვანწკი ღაფუ
ავთანდით ურს ხიოლითი აწ უცხოში მაძირაფუ.
. . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
506.თინათინს უწუ შერმადინქ - მუჟანსთ ძირუ სახე ჩხორი:
«ავთანდი მურს, გიძირუანს, მოციქული ვორექ ჭკორი;
ამბე" გეგი სი მართალი, დასურო დო ვარ ნაჭორი.»
უწუნ მეტათ იხიოლჲუ: - გაქენქ რადგან ვაგმაჭყორი.
507.მაფაქ ჭკორსჷ ქეწაზადუ, ძირუ - მიშუ ბჟა დო თუთა,
გაათასუ მუში ლხინი ოწოხ ართას ორდუ მუთ, ა!
ჯარით ჭკორს, ეწ ადუ ხალხით, სქიდუ ჸუდეს მითა.
ორდუ დიდი ხიოლი დო ლჲაჸაფ-ბირა, ჭარკინ - ბურთა.
508.გიელჲუ ეთაყანუ ჭკორქჷ, მუჟანსთ მაფა ძირუ;
როსთომქ ჯვიდუ, უწუ ქება, აქებუ დო გააჯგირუ.
ავთანდიში მაძირაფუ მონა-ჯარი, ხალხი ორუ
ბოლჲოს თუთაქ ბჟაშა იდუ, ბჟაქით დეეპირდაპირუ.
509.ხიოლითი მიაზადუ თუთაქ ბჟას დო ბჟაქ თუთასი.
ხიოლუნდეს ძირაფას დო აჯვიდუდეს რთა დო რთასი.
მა, თენეფიშ მაძირაფუქ - ლხინი ჩქიმი ვიათასი,
დურღენ მოვსფი, ვარდი ვწილი, ვარკალივ, ია ვთასი.
510.იმდღას ხედეს, გააბრელეს, თქუეს, ჭკომუა დო შუმა.
მაფა ჭკორსჷ თეშ უჯინედ მუჭოთ სქუას ჰამო მუმა.
თინათინა დო ავთანდი ხედეს ართიანიწკუმა.
მეჩეს ღვენა გაჭირებულს დო ჩაგრულსი მუჭოთ ვშუ მა.
511.შუმაქ გეთუ. მუშუშჷ თიშა იშუ ორდენ კოჩი ირი.
დიდებულეფჷ ვაგუტუეს, ლჲჸაფი დო ორდუ ბირი
მაფა უწინს, ინა კადრენს მუთ მეჩამუ შარას ჭირი;
ბოლჲოს მუჭო ძირუ ურცხო, მაქებელი კოჩი ძვირი.
512.»მა მინ ვაქენქ? ოქებელჲო საჭირო რე ბრძენიშ ნინა.
ბჟაქ იჸუას თიში მანგიქ - თუთას ოკო მიკოძინა.
უძირაფუთ ლაჸოთანს კოს, იში ცალი მინ, ა?
თუმც თე სოფელს გატანჯულსი ცუდი, აფუ გეგი, რინა.
513.ვაჸუნს კოჩი მომაშველი ახალგაზრდა, ვარ ზახალი.
თქუანს: «ვორექ მა უბრალჲოთ ჩქიმი რჯულიშ მაძრახალი.»
ტანს აფორანს ჸილოშ ტყები ჸუნს «ვაშ» მაძახალი.
აწი ვაძირუნს სოფელსი, ალიჭუნს ახალ-ახალი.