ពាក្យកាព្យ​ប្រដៅ​ជន​ប្រុស​ស្រី

by ក្រមង៉ុយ

ពាក្យកាព្យ​ប្រដៅ​ជន​ប្រុស​ស្រី  (1935)  by ក្រមង៉ុយ

១-ខ្ញុំសូមបង្គំព្រះសម្មា		សម្ពុទ្ធណាៗក្នុងត្រៃភព
ចម្រើនកម្មដ្ឋានក្រោមពោធិ៍ម្លប់		ខ្ញុំសូមគោរពនមស្ការ ។
ព្រះចមច្រកពិននរិន្ទឫទ្ធិ		ជាម្ចាស់ជីវិតលើសិរសា
សូមថ្វាយបង្គំព្រះករុណា		សូមទ្រង់មេត្ដាប្រោសប្រណី ។
ឱនកាយថ្វាយបង្គំប្រណម្យនឹក		សូមក្រើនរំឭករាស្រ្ដប្រុសស្រី
ធ្លាប់ជ្រកទីពឹងព្រះបារមី		ឱ្យរៀនបាលីទៅបរលោក ។
សរណគមន៍បីឱ្យប្រតិបត្ដិ		កម្ចាយកម្ចាត់ក្ដីទុក្ខសោក
រូបយើងសព្វថ្ងៃថ្លៃមិនថោក		បានមកភពភាន់ទាន់សាសនា ។
៥-ផ្លូវប្រេតនរកទៅញឹកញយ		គួរកុំបណ្ដោយតាមតណ្ហា
គួរគិតសង្ខេបឃាត់សង្ខារ		សង្ឃឹមព្រះសិអារ្យនឹងមកត្រាស់ ។
ជម្ពូទ្វីបនេះធំបំផុត		មួយម៉ឺនយោជន៍គត់ដំណែលព្រះ
សត្វស្លាប់តាមកម្មមិនចាំចាស់		អាយុខ្លីណាស់ក្រាស់កុសល ។
រូបំ អនិច្ចំ អនត្ដា		កើតរូបកាលណាកម្មតាមដល់
តាមដានដរាបបាបឱ្យផល		បាបខ្លះសេសសល់ពីនរក ។
ខ្លះមកអំពីប្រេតតិរិច្ឆាន		ខ្លះមកពីស្ថានសួគ៌សោយសុខ
វេរតាមរកបានឃើញមុខ		ចុះមករងទុក្ខទទួលកម្ម ។
អ្នកធ្លាក់ទៅរងនរកប្រេត		ដើមហេតុពីព្រោះដាច់សីល៥
ទឹកក្ដៅខ្លះដេកទៅដេកត្រាំ		រាប់លានកោដិឆ្នាំទម្រាំរួច ។
១០- មកកើតជាមនុស្សស្ថានកណ្ដាល		មិនរាងមិនចាលដល់តិចតួច
ប្រពន្ធកូនគេនៅតែលួច		សត្វធំសត្វតូចរិតសម្លាប់ ។
ស្រារឹតតែផឹកឱ្យស្រវឹង		គុណទោសមិនដឹងប្រឹងចាក់កាប់
ស្រេកឃ្លានបំពានធ្វើលើច្បាប់		មិនស្ដាប់ពុទ្ធដីកាព្រះអង្គផ្ដាំ ។
ពិតមែនជាមិនលឺព្រះឱស្ឋ		ព្រះសង្ឃទ្រង់ប្រោសឱ្យសីស៥
ទទួលរំពេចភ្លេចមិនចាំ		ប្រព្រឹត្ដសាងកម្មមិនព្រមលែង ។
កើតមកពូជពង្សពេញជាមនុស្ស		សេចក្ដីត្រូវខុសចាំជាក់ស្ដែង
សម្លាប់រូបសត្វឥតគិតក្រែង		បំពេញរូបឯងឱ្យធំធាត់ ។
សម្លាប់មិនថាសត្វឈ្មោលញី		យកសាច់មកស៊ីឱ្យឆ្ងាញ់មាត់
ទទួលសីលភ្លើធ្វើឱ្យភ្លាត់		លក់សត្វឱ្យព្រាត់មេព្រាត់កូន ។
១៥- ព្រាត់គូកម្សត់វដ្ដសង្សារ		ដូចលក់ជីតាលក់ជីដូន
ពុំនោះលក់បងបំបែកប្អូន		ងងឹតឈឹងសូន្យមើលមិនយល់ ។
ខ្លះទៅនរកមិនទាន់មក		ខ្លះឃ្លាតទៅជ្រកពួកអសុរ
ជវ័នសង្ខារលប់វិលវល់		អំពល់តែកើតស្លាប់កើតស្លាប់ ។
កម្មកិតតាមខ្លួនមិនដែលឃ្លាត		គ្រប់ប្រាំរយជាតិមិនដែលឆាប់
សត្វជ្រូកមាន់ទាគេចាក់កាប់		សម្រាប់គេស៊ីជាអាហារ ។
សត្វគោក្របីដំរីសេះ		គេជិះគេទឹមជាធម្មតា
គេកាប់លក់សាច់ផ្ដាច់សង្សារ		រកចិត្ដមេត្ដាករុណាគ្មាន ។
រូបខន្ធរលត់រលាយទៅ		សល់នៅសង្ខារនិងវិញ្ញាណ
វេទនាសញ្ញានឹកស្រេកឃ្លាន		សន្និដ្ឋានថាដូចអ្នកមានគុណ ។
២០- សត្វញីសត្វឈ្មោលអន្ទោលទុក្ខ		អាពុកឬម្ដាយពីជាតិមុន
ជាតិមកពីរងទោសទុក្ខធ្ងន់		ក្រែងស៊ុនទៅលើសាច់ញាតិឯង ។
ជ្រូកគោក្របីនៅតូចស្ទាវ		គេក្រៀកវះក្រៀវឃើញស្ដែងៗ
បើគិតឱ្យសព្វគ្រប់កន្លែង		ជូនក្រែងជាតិមនុស្សមកជាសត្វ ។
អ្នកពឹងនិងអ្នកធ្វើដៃដល់		ចៅក្រមអកុសលជំនុំកាត់
បញ្ជីទាំងពីរឈ្មោះមិនបាត់		គេចាត់ធ្វើទោសទាំងអស់គ្នា ។
មិនមានអ្នកាណាធ្ងន់ណាស្រាល		យម្ភបាលវះក្រៀវគ្រប់វេលា
មានលោកយមរាជរាជសភា		ជំនុំគិតគ្នាមើលបញ្ជី ។
បញ្ជូនអ្នកធ្វើចុះនរក		ជំនុំឃុំទុកអ្នកទិញស៊ី
ទិញសត្វស្លាប់រស់ទោះឈ្មោលញី		ទាំងពីរចំណែកចំណាំមុខ ។
២៥- អ្នកមួយទិញស៊ីមិនរួចខ្លួន		ត្រឹមឯត្រីអូនយួនដូរលក់
អណ្ដែងក្រាញ់ឆ្ដោដៀបរ៉ស់ផ្ទក់		ចង់ទិញស្ងោរជ្រក់ទៅតថ្លៃ ។
ឃើញច្បាស់ជារស់មិនទាន់ងាប់		អង្គុយបង្គប់ឱ្យយួនវ៉ៃ
រកខ្យល់ច្រឡោតដោតញ័រដៃ		ឃើញក្ស័យស្រាប់ៗមិនទិញយក ។
អានេះបន្ធូរលែងមិនបាន		ត្រូវច្រំធាក់ច្រានឱ្យជ្រុលជ្រក
ទម្លាក់ឱ្យជ្រៅរងទុក្ខសោក		លៃលកអ្នកទោសរឿងអ្នកទិញ ។
អ្នកទៅឃើញត្រីនៅបម្រះ		វេទនាចិត្ដណាស់ប្រាសដើរចេញ
អ្នកនេះត្រូវលែងឱ្យទៅវិញ		មានសែហ្វលិញគិញក្នុងនរក ។
ឱ្យជូនខ្លាចក្រែងវង្វេងផ្លូវ		ត្រូវមើលខុសត្រូវគ្រប់ភូមិស្រុក
បើកក្រាំងសៀវភៅកត់ឈ្មោះទុក		បញ្ជីពីរមុខបាបនិងបុណ្យ ។
៣០- ប្រគល់យមរាជយម្ភុបាល		ដាក់ស្រាលដោយស្រាលធ្ងន់ដោយធ្ងន់
អ្នកសាងមគ្គផលស្គាល់ទោសគុណ		ទៅសោយសុខមុនតាមទុនទាន ។
អ្នកសាងធុនទាបភាពអកុសល		មិនចង់បានផលសួគ៌និព្វាន
ប្រព្រឹត្ដអាក្រក់រកល្អគ្មាន		មិនហ៊ានកាន់សីលថាខ្លាចដាច់ ។
មិច្ឆាទិដ្ឋិចូលពេញទី		បញ្ជីសម្រាំងតាំងសម្រេច
ចុះវង្សអាជីវកភ្លក់ស៊ីអាច់		ព្រោះពោលបង្កាច់ព្រះពុទ្ធដីកា ។
វចីទុច្ចរិតមានគ្រប់យ៉ាង		ទានសីលមិនសាងអាងផឹកស្រា
ឮលោកសម្ដែងធម៌ទេសនា		ពិរោះពិស្ដារមិនដឹងស្ដាប់ ។
អស់យើងគួរស្ដាយជាតិកំណើត		សំណាងមកកើតក្នុងភទ្ទកប្ប
អគាវិន័យព្រះប្រញប្ដ		ជាឫសគល់ច្បាប់គួររក្សា ។
នេះចប់ចំណែកខាងបាសក		កុំធ្វើអាក្រក់រាល់រូបបា
រំពឹងក្រែងចូលព្រះសិអារ្យ		នមស្ការគោរពរំឭកគុណ ។
ព្រះចមច្រកពង្សមុនីនាថ		កំពូលផុតជាតិជាងមហាជន
ទ្រង់សោយសម្បត្ដិសម្បើមបុណ្យ		សម្បូណ៌លើសលន់លុបលោកា ។
៣៥- លោកីយ៍ដឹងហើយគួរកោតខ្លាច		ទ្រង់មានអំណាចព្រះចេស្ដា
គួរស្ដាប់ព្រះរាជឱង្ការ		បន្ទូលត្រួតត្រាគួរត្រងត្រាប់ ។
ព្រះទ័យទ្រង់ត្រេកស្រឡាញ់សង្ឃ		ប្រមាណសែនអង្គក្នុងភទ្ទកប្ប
ព្រះពុទ្ធទ្រង់ប្រិតប្រាមប្រញប្ដ		ឈ្មោះច្បាប់បាដិមោក្ខសំវរសីល ។
ចែកចេញជាកងសិក្ខាបទ		កំណត់ពីររយម្ភៃប្រាំពីរ
មិនឱ្យមានមោះហ្មងមន្ទិល		អ្នកបួសកុំខ្ជិលកាន់ឱ្យខ្ជាប់ ។
បាណាអទិន្នាជាបឋម		ជាតិរូបទៀតផ្សំត្រូវជាដប់
លោកសង្ឃឥឡូវកាន់មិនសព្វ		កាន់ក្នុងបន្ទប់លាយបន្លំ ។
បន្លិចលុយកាក់សម្ងាត់		ទោសត្រូវអាបត្ដិលាក់សម្ងំ
បាសកផ្ញើទានគ្មានអារម្មណ៍		សន្សំតែទ្រពក្ដៅក្រហាយ ។
៤០- ប្រសិនបើកាន់ច្បាប់ព្រះពុទ្ធ		មិនមានធម្មយុត្ដិមហានិកាយ
បើចេះខ្លាចក្រែងមិនក្លែងក្លាយ		សមសុខសប្បាយមិនទាស់គ្នា ។
លោកសង្ឃគ្រប់វត្ដមានធំតូច		សង្ឃខ្លះខិលខូចសង្ឃខ្លះជា
បរិស័ទថ្កោលទោសគ្រូឧបជ្ឈាយ៍		មានពាក្យនិន្ទាតែរាល់វត្ដ ។
បាដិមោក្ខពីររយម្ភៃប្រាំពីរ		អ្នកល្ងង់ហើយខ្ជិលចាំមិនស្ទាត់
កងបាចិត្ដិយនិងទុក្កដ		ចូលមាត់ចូលកមិនដឹងខ្លួន ។
កងបាចិត្ដិយកៅសិបពីរ		និស្សគ្គិយ៍សាមសិបបារាជិកបួន
បើចេះហើយចាំឱ្យមាំមួន		ល្អបរិសុទ្ធសួនមិនសាយសុស ។
ប៉ុន្ដែសិក្ខាមិនសូវចាំ		ចំណាំត្រង់ណេះចោលត្រង់ណោះ
ត្រង់ណាដែលដឹងជាខ្លួនខុស		ហ៊ានឈ្លោះពីព្រោះគេមិនដឹង ។
៤៥- សង្ឃាទិសេសប្រហែសបាន		ដប់បីសន្ដានប្រមាណថ្លឹង
បើធ្លប់សង្រួមឱ្យយ៉ាងតឹង		មិនអរមិនខឹងមិនខាតខុស ។
ឥន្រ្ទីយ៍ប្រាំមួយនាំឱ្យភ្លាត់		បាចិត្ដយ៍ទុក្កដលាយចម្រុះ
ឥន្ទ្រីយ៍ត្រចៀកភ្នែកច្រមុះ		ភ្នែកមើលណេះណោះឃើញសុសសាយ ។
សោតិន្ទ្រីយោសូរតិចខ្លាំង		ចក្ខុន្រ្ទីយំឃើញជិតឆ្ងាយ
ជីវ្ហិន្រ្ទីយាពោលនាយអាយ		សើចលេងសប្បាយចំអន់គ្នា ។
បរិស័ទអាបត្ដិទុក្កដញឹក		បារាជិកច្រើនណាស់តែឧបជ្ឈាយ៍
ទ្រព្យក្នុងសម្បាច់សម្បូណ៌ហៀរ		ត្រូវទោសអទិន្នាគរុភណ្ឌ ។
ទ្រព្យសង្ឃជាដើមគឺចំណាំ		អវហារម្ភៃប្រាំចាំគ្នេរគ្នាន់
ឱបទុកខ្លះខ្នែងក្រែងមិនគ្រាន់		អវហាប្រាំជាន់បារាជិក ។
៥០- ម្យ៉ាងទៀតទ្រព្យសង្ឃក្នុងចំណែក		កិបទុកមិនចែកឱ្យលោកភិក្ខុ
គ្រឿងយាវជីវិតកាលិក		ទុកខួបល្ងាចព្រឹកម៉ៅតែឯង ។
ម្យ៉ាងទ្រព្យគេហែចូលវិហារ		បាសកបូជាដល់គម្ដែង
គេវេរបាលីមានខ្លីវែង		គេតែងនឹងថាសង្ឃស្ស ។
ប្រកាសប្រគេនជំនុំសង្ឃ		ចំពោះគ្រប់អង្គថាទេមៈ
លោកសង្ឃសាធុគ្មានសល់ម្នាក់		សង្ឃរាជទុកដាក់មិនចែកចាយ ។
ខ្ញុំបាទតែងតាមខ្ញុំចេះចាំ		អវហារម្ភៃប្រាំបែបបរិយាយ
នេះសុទ្ធតែសីលផ្លូវអន្ដរាយ		លោកសង្ឃទាំងឡាយកុំប្រព្រឹត្ដ ។
ពីព្រោះឥន្រ្ទីយ៍ទាំង៦		លោកណាមិនព្រួយមិនប្រុងគិត
លោភោមោហោបាំងងឹត		សិស្សមានគំនិតមិនហ៊ានថា ។
៥៥- សូមទានសន្ដោសសម្ដែងច្បាប់		ព្រះសង្ឃកុំចាប់ចងទោសា
ខ្លួនខ្ញុំសូមសុំបវារណា		ប្រោសប្រាណមេត្ដាគ្រប់បណ្ដាសង្ឃ ។
ខ្ញុំមិនមានពោលពាក្យបង្កាច់		ខ្លាចសីលលោកដាច់ខ្ញុំតម្រង់
តម្រូវតែតាមច្បាប់ព្រះអង្គ		ព្រះឱស្ឋត្រឹមត្រង់ត្រូវមាត្រា ។
កាលអង្គសម្ដេចព្រះចមភព		បន្ទូលប្រារព្ធគ្រប់ប្រការ
ប្រកាសប្រាកដបទសិក្ខា		ប្រញប្ដប្ដេជ្ញាមហាបរិស័ទ ។
ភិក្ខុភិក្ខុនីអស់អរហន្ដ		អានន្ទមិនទាន់បានអរហត្ដ
ព្រះធម៌វិន័យកុំឱ្យបាត់		ប្រយត្នឱ្យគង់ប្រយោជន៍យូរ ។
ក្រោយនោះព្រះអង្គចូលនិព្វាន		អរហន្ដហោះធ្យានមានជាគ្រូ
មិនមានអ្នកណាដាក់ទូ		ទេសនាបង្ហូរពីព្រះឱស្ឋ ។
៦០- ព្រះអគ្គសាវ័កគ្រប់ព្រះអង្គ		ព្រះទ័យស្រោចស្រង់ទ្រង់សន្ដោស
សម្ដែងធម៌អាថិមេត្ដាប្រោស		បាបបុណ្យគុណទោសនិងសីលទាន ។
ឈ្វេងយល់ថាធម៌នឹងសូន្យស្ងាត់		អហន្ដអរហត្ដចូលនិព្វាន
សង្ឃសេក្ខបុគ្គលមិនទ្រង់ញាណ		មិនមានអ្នកណាតែងទុក ។
ព្រះធម៌ប្រាំបីម៉ីនបួនពាន់		ស្រេចលើអានន្ទចាំទំនុក
ដំណែលព្រះអង្គដឹងគ្រប់មុខ		ជង្រុកធម៌អាថិមហាអានន្ទ ។
ជាព្រះអនុជអាណិតសត្វ		ក្រែងបាត់បិដកមិនគ្រប់គ្រាន់
ព្រះធម៌ប្រាំបីម៉ឺនបួនពាន់		គ្នេរគ្នាន់ខ្នះខ្នែងចាត់ចែងចារ ។
ចេះចប់អភិធម្មចាំរហូត		វិន័យព្រះសូត្រ ៥ប្រការ
ប្រកាសអស់អង្គអរហន្ដា		បិដកឯណាជាឫសគល់ ។
៦៥- បមត្ថព្រះសូត្រអានន្ទចាំ		វិន័យទាំង៥ឧបាលីយល់
អរហន្ដទាំងអស់កើតរវល់		អំពល់អីពីរឿងធម៌អាថិ ។
ព្រះបាទអជាតៈសត្រូវ		ជួយគិតតម្រូវព្រះសាសនា
សម្មតិឱ្យឈ្មោះហៅក្សត្រា		ព្រោះព្រះមហាក្សត្រីយចូលគំនិត ។
និយាយឱ្យដឹងដើមកំណើត		កកើតអក្ខរាចារស្លឹករឹត
បកប្រែបាលីសេចក្ដីពិត		ពិនិត្យត្រឹមត្រូវតាមពុទ្ធដីកា ។
ទសជាតក៍ទាំង១០មានគ្រប់វត្ដ		ប្រែត្រូវប្រាកដព្រះគាថា
ព្រះធម៌សូត្រមន្ដឬសូត្រដារ		អ្នករៀនអក្ខរាពីរចំណែក ។
ចំណេះចំណាំចាំដោយខ្លួន		ខ្លះរៀនមានក្បួនចាស់ចារចែក
ហ៊ានភ្នាល់ព្រោះអាងឃើញនិងភ្នែក		កើតឈ្លោះប្រកែកប្រកួតខឹង ។
៧០- ប្រកាន់តែខាងខុសរហូត		មិនរៀនមេសូត្រឱ្យចេះដឹង
អាងចេះតែ ក កា ប៉ុណ្ណឹង		ខំប្រឹងចំអើតអួតខ្លួនត្រូវ ។
ក្ដៅណាស់ពីរឿងយោជាយ៉ោ		ដំឡើងភ្នែកស្លោមុខក្រញូវ
ថាធ្លាប់យោនាពីខ្មោចឪ		ឥឡូវយ៉ោណាមិនសុខចិត្ដ ។
អ្នកម្ខាងអាងស្រះតួប្រាំបី		ឱ្យដឹងបាលីជាកម្រិត
ផ្សំតួមេសូត្រប្រឹងប្រែប្រឹត		ព្រោះត្បិតឱ្យត្រឹមត្រូវមាត្រា ។
អ្នកបួសគ្រប់វត្ដគ្រប់នគរ		ស ដាក់ជើង ល រាប់ស្លស្លា
បើ ស ជើង ម រាប់ ស្មស្មា		អ្នកមានប្រាជ្ញាល្មមស្ដាប់បាន ។
កុំល្ងង់ទាល់ងាប់ធ្លាប់មិនដឹង		បើខឹងខ្ញុំឃាត់ថាឱ្យខាន
ខ ដាក់ជើង ម ពីបូរាណ		ក្មេងតូចប៉ុន្មានស្គាល់ ខ្មខ្មា ។
៧៥- ជាតិរាស្រ្ដចាស់ក្មេងកុំចិត្ដខ្មាំង		គួរខ្មាសបារាំងអ្នករាជការ
ដើមហេតុអំពីព្រះករុណា		ឱ្យសាងសាលាប្រែបាលី ។
ទ្រង់ចាំទំនៀមពីបូរាណ		ហើយបានជំនុំព្រមកុង្សីយ៍
បំណាច់ធ្វើស្ដេចគ្រងផែនដី		ទិសទាំងប្រាំបីរំពៃគ្រប់ ។
ព្រះកាយពលមិនរវល់រែក		ព្រះទ័យរំលែកទាំងថ្ងៃយប់
ចូលទែនបន្ទំទីបន្ទប់		បន្ទូលមិនឈប់រាល់វេលា ។
មេត្ដាប្រោសប្រាណអ្នកមានសក្ដិ		ប្រទានលុយកាក់គ្រប់ភ្នាក់ងារ
ទ្រង់ត្រួតស្រ្ដីស្នំស្រឹង្គារ		ក្រែងគ្រុនរងារមិនបានសុខ ។
ព្រះទ័យមេត្ដាសព្វមនុស្សសត្វ		សោយរាជសម្បត្ដិសម្បើមស្ដុក
ព្រះកាយប្រកបគង់ស្រណុក		ព្រះទ័យវិតក្កជាធម្មតា ។
៨០- មួយព្រួយនឹងឱបព្រះនគរ		ពីរព្រួយនឹងពព្រះសាសនា
បីត្រួសលោកសង្ឃកាន់សិក្ខា		សង្រួមកិរិយាមិនបរិសុទ្ធ ។
នឿយណាស់ព្រះនេត្រព្រះកាណ៌ា		ព្រះឱស្ឋត្រួតត្រាច្រើនបំផុត
ដាស់តឿនបំភ័យពួកកុលបុត្រ		ឱ្យប្រុងលំអុតសង្រួមកាយ ។
បានចេញប្រកាសដាក់ប្រាកដ		ប្រគេនគ្រប់វត្ដនោះជិតឆ្ងាយ
លោកសង្ឃមិនត្រូវស្រើបសប្បាយ		អស់ល្បែងទាំងលាយគ្រប់ចំពូក ។
មិនត្រូវចំពោះស្ដាប់តន្រ្ដី		កុំបីមើលរាំវានាំភ្លូក
កុំដើរភ្លើៗមើលអុំទូក		អ្នកបួសធ្វើលោកមិនត្រូវការ ។
បើមានត្រូវកិច្ចដើរយប់ថ្ងៃ		សង្ឃបងនិស្ស័យចាស់វស្សា
កុំដើរទឹមស្មាទៅណាៗ		អ្នកចេះសិក្ខាគេទាស់ភ្នែក ។
៨៥- លោកនេនកុំសុំលុយចិនចាយ		បិណ្ឌបាតតែបាយម្នាក់១វែក
គ្រឿងម្ហូបចំណីបាសកចែក		កុំស្ពាយពុនរែកវាថោកឫក ។
របស់បាសកគេប្រគេន		ប្រគល់លោកនេនបានលោកភិក្ខុ៍
ចិញ្ចឹមជីវិតនិងបាយទឹក		បិណ្ឌបាតតែព្រឹកយប់សូត្ររៀន ។
លោកណាត្រឹមត្រូវមិនសូវខុស		ស្ងៀមស្ងាត់ទៅចុះកុំអន់អៀន
លោកណាមិនចេះកុំវេះវៀន		ពាក្យប្រៀនប្រដៅឱ្យផ្អើលភ្ញាក់ ។
ពីព្រោះព្រះអង្គបានផ្ដាំផ្ញើ		វិន័យស្ថិតលើស្ដេចមហាចក្រ
ព្រះមហាចមពង្សទ្រង់ចំពាក់		ចំពោះធុរៈនឹងសាសនា ។
ពីត្រឹមនោះរៀងដរាបមក		ដល់ស្រុកគោកធ្លកមានសាវតារ
ប៉ុន្មានរាជ្យហើយមិនដឹងថា		ដល់មកករុណាយើងសព្វថ្ងៃ ។
៩០- ហេតុនេះលោកសង្ឃប្រុងពិនិត្យ		សៀភៅស្លឹករឹតមានរាល់ដៃ
ផ្ទៀងមើលសិបផូកវិនិច្ឆ័យ		បើនៅសង្ស័យឱ្យសិក្សា ។
លោកសង្ឃចាស់ខ្ចីគប្បីស្ដាប់		ឈ្មោះច្បាប់គន្លងព្រះពុទ្ធដីកា
បង្គំថ្វាយដល់ព្រះករុណា		សូមទ្រង់មេត្ដាជ្រាបព្រះទ័យ ។
ក្រែងជួបប្រទះពាក្យឆ្គាំឆ្គង		ពុំត្រូវទំនងក្រិត្យវិន័យ
សូមទានសន្ដោសអត់ទោសពៃ		ក្រួញក្រាបសិរសីក្រោមព្រះបាទ ។
ព្រះសង្ឃទាំងអស់ទោះតូចធំ		អភ័យទោសខ្ញុំសូមអនុញ្ញាត
ពាក្យខ្ញុំមិនមានពោលប្រមាថ		សង្ឃជាល្អស្អាតខ្ញុំមិនថា ។
ខ្ញុំពោលតែលោកធ្វើអាក្រក់		បើខ្ញុំកុហកខូចមុសា
ហេតុនោះខ្ញុំសូមបវារណា		និដ្ឋិតាសង្ខេបតែប៉ុណ្ណោះ ។
៩៥- ក្មេងណាប្រាថ្នាបួសធ្វើសង្ឃ		ឱ្យស្វែងតម្រង់រៀនតម្រិះ
ឱ្យមើលតម្រាប់លោកអ្នកចេះ		កុំដេកតែអេះតិះដៀលគ្នា ។
អ្នកម្ដាយឪពុកឱ្យឈ្មោះអ៊ូ		ពូជពង្សអម្បូរខ្មែរអ្នកជា
អាពុកឈ្មោះ អ៊ុក មានសក្ដិងារ		ចៅពញាធម្មធារាធ្វើមេស្រុក ។
ក្នុងខែត្រភ្នំពេញឃុំកំបូល		ជាប់ផៅត្រកូលម្ចាស់អង្គ ប៉ុក
អាពុកអ្នកម្ដាយឈ្មោះពញា ម៉ុក		គាត់ធ្វើមេស្រុកឃុំស្ពានថ្ម ។
អ្នកម្តាយអាពុកបងប្អូនជិត		ជីទួតមួយពិតពូជចិត្តល្អ
ដូនតាផ្សំផ្គុំជាតំណ		បង្កកើតខ្ញុំទូលបង្គំ ។
បង្កើតពីដើមគំនិត		ភ័យភិតខ្លាចបាបចង់បានបុណ្យ
បានបែកចែងច្បាប់ប្រាប់មហាជន		បួនច្បាប់ពីមុនជូនរាជការ ។
១០០- បោះពុម្ពសៀវភៅចែកសព្វសាយ		បណ្ណាល័យចាត់ថ្វាយព្រះករុណា
មិនបានថ្វាយផ្ទាល់ដល់ហត្ថា		សូមទ្រង់មេត្ដាប្រោសប្រណី ។
ឱនកាយប្រណម្យសូមអនុញ្ញាត		ក្រាបក្រោមព្រះបាទព្រះបារមី
ចែងច្បាប់បរមត្ថអត្ថបាលី		សេចក្ដីចែងចប់ម៉្លេះហើយហោង ។៚