ក្រមរដ្ឋប្បវេណី

គន្ថី​ទី ១ បទប្បញ្ញត្តិទូទៅ

ជំពូកទោល បទប្បញ្ញត្តិទូទៅ

មាត្រា១. ច្បាប់ទូទៅនៃនីតិឯកជន

   ក្រមនេះ បញ្ញត្តអំពីគោលការណ៍ទូទៅដែលទាក់ទងនឹងទំនាក់ទំនងគតិយុត្តិផ្នែករដ្ឋប្បវេណី។ បញ្ញត្តិនៃក្រមរដ្ឋប្បវេណីនេះ ត្រូវយកមកអនុវត្ត ចំពោះទំនាក់ទំនងទ្រព្យសម្បត្តិនិងទំនាក់ទំនងញាតិ លើកលែងតែមានកំណត់ផ្សេងនៅក្នុងច្បាប់ពិសេស។

មាត្រា២. គោលការណ៍ជាមូលដ្ឋាន

   ក្រមនេះ កំណត់អំពីគោលការណ៍នៃការធានាសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់បុគ្គលភាពស្មើរគ្នារបស់បុរសនារី និងសិទ្ធិលើទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលត្រូវបានកំណត់នៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។

មាត្រា៣. គោលការណ៍ស្វ័យភាពនៃបុគ្គលឯកជន

   ក្រមនេះ គោរពនូវសេរីភាពនៃឆន្ទៈរបស់បុគ្គល ​និងបញ្ញត្តអំពីទំនាក់ទំនងគតិយុត្តប្រកបដោយសមភាពរវាងបុគ្គលឯកជន ដោយរួមបញ្ចូលទាំងនីតិបុគ្គល។ នីតិបុគ្គលសាធារណៈ ដែលនៅក្នុងទំនាក់ទំនងនៃការជួញដូរ ត្រូវចាត់ទុកថាជាបុគ្គលឯកជន។

មាត្រា៤. ការហាមឃាត់មិនឱ្យប្រើប្រាស់សិទ្ធិដោយបំពាន

   ទោះបីជាសិទ្ធិក៏ដោយ ក៏ពុំត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យប្រើប្រាស់ដោយបំពានឡើយ។ នៅក្នុងករណីដែលបានប្រើប្រាស់សិទ្ធិ ដោយបំពានហួសពីទំហំនៃការការពារ ដែលត្រូវបានបញ្ញត្តទុក មិនអាចទទួលស្គាល់អានុភាពនៃការប្រើប្រាស់សិទ្ធិនោះឡើយ។

មាត្រា៥. គោលការណ៍នៃភាពសុចរិត និងភាពស្មោះត្រង់

   ការប្រើសិទ្ធិ និងការអនុវត្តករណីយកិច្ច ត្រូវធ្វើឡើងដោយសុចរិត ផ្អែកតាមភាពស្មោះត្រង់។

គន្ថីទី ២ បុគ្គល

ជំពូកទី ១ រូបវន្តបុគ្គល

ផ្នែកទី ១ សមត្ថភាពទទួលសិទ្ធិ

មាត្រា៦ គោលការណ៍សមភាពនៃសមត្ថភាពទទួលសិទ្ធិ រូបវន្តបុគ្គលគ្រប់រូប មានលក្ខណសម្បត្តិអាចក្លាយជាប្រធាននៃសិទ្ធិ និង កាតព្វកិច្ចបាន។

ផ្នែកទី ៤ សមត្ថភាព​ក្នុងការ​ធ្វើ​សកម្មភាព

កថាភាគទី ៣ ជន​នៅ​ក្រោម​ហិតូបត្ថម្ភ

====ផ្នែកទី ៥ លំនៅឋាន

គន្ថីទី ៤ កាតព្វកិច្ច

ជំពូកទី ៦ អានុភាព​នៃសិទ្ធិ​លើ​បំណុល​ចំពោះ​តតិយជន

ផ្នែកទី ១ ឧបាទេសកម្ម​ដោយ​អ្នក​មាន​សិទ្ធិ​លើ​បំណុល

====ផ្នែកទី ២ សិទ្ធិលុបចោល​នូវ​អំពើ​ដែល​នាំ​ឱ្យ​ខូចខាត​ផលប្រយោជន៍====o

គន្ថីទី៦ ការធានា​កាតព្វកិច្ច

ជំពូកទី ៤ សិទ្ធិ​លើការ​បញ្ចាំ

ផ្នែកទី ៤ ការបញ្ចាំសិទ្ធិ

មាត្រា៨៤០.- កម្មវត្ថុនៃការបញ្ជាំសិទ្ធិ

   ១. សិទ្ធិលើការបញ្ចាំអាចមានកម្មវត្ថុជាសិទ្ធិលើទ្រព្យសម្បត្តិបាន។
   ២. ក្រៅពីបញ្ញត្តិនៃផ្នែកទី៤ (ការបញ្ចាំសិទ្ធិ) នេះ បញ្ញត្តិនៃផ្នែកទី២ (ការបញ្ជាំចលនវត្ថុ) និងផ្នែកទី៣ (ការបញ្ចាំអចលនវត្ថុ) ត្រូវយកមកអនុវត្តដូចគ្នាផងដែរចំពោះសិទ្ធិលើការបញ្ចាំដែលបានកំណត់នៅក្នុងកថាខណ្ឌទី១ ខាងលើនេះ។

មាត្រា៨៤១.- ល័ក្ខខ័ណ្ឌតតាំងនៃសិទ្ធិលើការបញ្ចាំសិទ្ធិលើបំណុលដែលមានកំណត់ឈ្មោះ

    ១. ក្នុងករណីដែលយកសិទ្ធិលើបំណុលដែលមានកំណត់ឈ្មោះ មកធ្វើជាកម្មវុត្ថុនៃសិទ្ធិលើការបញ្ចាំ សិទ្ធិលើការបញ្ចាំនេះ មិនអាចតតាំងចំពោះកូនបំណុលទី៣ និងតតិយជនផ្សេងទៀតបានឡើយ លើកលែងតែករណីដែលបានជូនដំណឹងអំពីការបង្កើតជាកម្មវត្ថុនៃសិទ្ធិលើការបញ្ចាំដល់កូនបំណុលទី៣ ឬមានការយល់ព្រមពីកូនបំណុលទី៣នោះ។
    ២. ការជូនដំណឹង ឬការយល់ព្រមដែលបានកំណត់នៅក្នុងកថាខណ្ឌទី១ខាងលើនេះ មិនអាចតតាំងចំពោះតតីជន ក្រៅពីកូនបំណុលទី៣ បានឡើយ ប្រសិនបើមិនបានធ្វើឡើងដោយលិខិតដែលមានការបរិច្ឆេទស្ថាពរ។

គន្ថីទី ៨ សន្តតិកម្ម

ជំពូកទី ៣ សន្តតិកម្ម​តាម​មតកសាសន៍

ផ្នែកទី ៥ អានុភាព​នៃ​មតកសាសន៍

ប្រទានកម្ម