ჩქიმი ჯიმას
რუსთაველიშ მოედანშე
წყნარ ნაბიჯით მეჸუნს ქუჩას,
ქაშუეთის მეხოლებუნ
ზარიშ ხუმას გურს ქოუჩანს.
ხუჯეფ ფართო, კისერ რიყალ,
ერამხუტიშ ერთი-მორთი,
ძღაბეფ თოლეფს ოჸუნვანა -
”თეშ მასკვამა, სოურე მორთი”
თინეფს იშო ვამჩნიენს,
მითინქ მუთუნ ვოუწუას,
გურს აჭუნდო, ქომოლურო,
ტყობას ორკინ მუშ ჭუას.
ლანტით ფიქრეფ მიდეღანს დო
ქუგაშინე ოქუმ ლანტით,
დღაშ სინათლეს ნირს მერიებ,
თოლიშ ონჭუ იფშაფ ლანდით.
ჭვემა რენო დოჭყაფენგ, ვარ -
ჩილამურ რე თოლს შოლუნსუნგ?!
გურგინგნს, ვარ ტერიშ ტანკი რე
ღუმურიშშა მოსოფუნსუნგ?!
ბჟაშ ილალს მუნაფაშ ზოლ
ილმალ ჩხანაქ აჭითორ, თუ
ოქუმ-წყარპის დუშ ოსხუნურ
მუმაშ ჸუდეს დაჩხჷრ ონტუ?!
მელენ ფერდი თაქ-თექ უჩათ
კირდექ რენო, გოშატახჷნ,
ვარ ოჭაკეს მოჸინილო
ბაღანეფ რე მიწოტაკჷნ?!
ვართ ნირს რენ დო ვართ ჭვემა რე,
ჩილამურ რე თოლს შოლუნსჷნ!
ოღურალო კიდირს ჭყოლირ
აფხაზეთ რე გურს სოფუნსჷნ!
რუსთაველიშ ქუჩას მეჸუნს
წყნარ ნაბიჯით ჩქიმი ჯიმა,
გურ-წყინაფილ, დარდით ეფშა,
ჩქიმ იმენდ დო შურიშ დგიმა.