ქიანა-დღას ვეგმობჩათ
ქიანა-დღას ვეგმობჩათ by |
ციალა ჩხეტია– ჭკადუა ლაზიშ - ნინა. ზუგდიდი. 2010 წ.ხ.7-8 |
ჭარა მარდუ ქიანას -
იკილუდუ ცაში კარი,
ოხვამეში ორთვალეფს
იქანცუდუ ქრისტეშ ჯვარი.
გვალეფჲ ეკმოცენდესჷ დო,
რზენს ირჩხუდუ ჩილამური,
ართჲ არკვანიშ ნარდჲ კათაშჲ
ზისხერჲ წენდუ, ჯიმალური.
ინგარდჷ დიდა ღორონთიში,
თოლშე მირონჲ დიხას წენდუ, -
ტყვიაშჲ ეკნაქერქა კათა,
თირიცალო სოდგა ცენდუ.
მუ ამბე რე თე ქიანას?
მითინჲ თესჷ ვაფირქენდუ:
კოს, ზუკოლი ქუდუჭყიკონჲ
ხანგაცალო ათირქენდუ.
გვარგვალანდუ ჩქიმი გური,
ქიანაშ ჭუა მაწუხენდუ,
ცასჷთ ჸუნდუ გიშნაგორა
კათა, კართეს აწუხედუ.
მათჷ თინეფს ვოხოლუდი
მურიცხეფიშ გინარჩქინა,
ირფელჲ ჯგირო შევარსული
ღორონთიში მინაჩინა:
ამდღა, შურიში სამართალს ბხვამა:
კიბირით მიკებუ ღორონთიშ "დროშა" -
ჩქინჲ სანთელეფი ანწი ვენგარა...
თიშ ძალაქ დომტეს ამდღარი დროშა.
მუზმა წვალება ინიფხვილჲ გურშა,
მუზმა ჩილათაქ მითომლუ ჸუჯშა,
მარა, მარდიქჷ გინარჯგინუ დო -
დუდჲ მითომძუნა ცაში ჩე ქუდშა;
მარდი ღორონთის თითჷ გინუგათ
ქიანა ვეგმობჩათ დღასჷ მუთუნშა.