სირჩჷნუვეში ლერსი
სირჩჷნუვე, თე ოხერი,
თე ლახალა უჩურცხელი,
ირკოც მოძენცჷნი ფერი,
ქოთი ირკოჩიში ტერი;
სიძაბუნე რე ბალაგარი,
თენა ირკოცჷ ბჯოგჷნა;
მარა იშენ(ი) მისხუნუნა
მუდგა რდასჷნ(ი) გილარჷნა;
გორჩქინუუს ვოხვეწუჷთჷ –
„ჭახანც ქომუჩი ხოლო რინა.“
გიჩქჷდანჷ ჯიმალეფი,
ჯვეში ამბე რე სისმარი;
მომავალ(ი) რე საქმე, ვარა
ღურელი რე წინაპარი.
სირჩჷნუვექ მუმერუუ დო
ათეთჷ რე მა გემწარი.
გურცუ ღანჯიქ ქჷმკჷმასუ;
მუთუნითჷ ვამკმაფერჷ
წმინდანობა ვამკმარტებუ,
ასე ექჷ გამაბერჷ;
ონდეთ გილებაბრკალჷქჷ;
დო მიმინო გამანძერჷ...
ახალობას მუთ ბწანდჷნი,
ირფელიართო გამომტერ,
ვენგოჯინე, ვენგოძიცანც,
–გინთხანცია რჩჷნჷშ(ი) შური;
მუშენ(ი) ვა უჩქ ღორონთობა,
მუთ(ი) დირჩჷნუუ უბედური...
ახალობა ვა დჷმართუვნან(ი)
თენა ჩქჷნო მის ოძვირჷ?!
ჩქიმ(ი) ბოშალა ვავძირჷნ თის,
ჩქიმ სირჩჷნა ნჷმ ოძირჷ.