საჸოროფო (მოცო კიტია)
| საჸოროფო (მეგრული ტექსტები)-1. by |
| მაკარ ხუბუა. მეგრული ტექსტები. ტფილისი 1937. |
შურქ მენტჷ დო გური ვა მიღჷ, მონტუ დაჩხირიში ალი.
სქანი ჸოროფა მაწუხენს, ტანს ვა მიღჷ შურო ძალი.
სოლე ბდინა, სოლე იბდა -- ქიგემიდვი სამართალი!
ჩქიმი დუდიშ გაჭირება ვა მაჭარე ნავითალი.
სით იფიქრი, მუ მარდი რე სქანი ჸოროფა მა პჭუნდას?
სქანოთ ვა რე სასახელო, სქანდე გური მა მაჭუდას.
სქან თოლიში მეჯინაშა ღურა მუთჷმონატრუდას.
თეზმა ჩქიმი შეწუხება ანწი ქუგობრალუდას.
სქანი ჸოროფა ჩქიმი გურც ალ დაჩხირო რზუნ დო პჭუნცჷ.
თეში ქოპილუნს გონებათ, ვა ვორექი ჩქიმი ხუცჷ.
აკა ქარღად ქჷმოპჭარი, სქანი ჭირი ჩქიმი გურცჷ.
ვარ დო ვა გოცოდუქჷდა, ჯოღორქ ულალჷ სქანი შურცჷ.
ბოში მუქ რე თე ზომაშა ჩქიმ ჸოროფა სი მერჩჷნი?
მა ჸოროფაშ მუთა მიჩქჷ, შხვა მით გოკონ ქიმერჩჷნი.
წინანდექი ვა გაჸიქ, ეში ხათრი ქომუჩუნი.
ვაივარანქ მუჭოთ კოჩინ, რადგან თაში გოპუნქჷნი.
ძღაბ მიღუდუ სქანი მენდი დო სი შხვაშა მოწურევო?
თეზჷმა ხანს ჩქიმი დუდი მა სი ტყუარათ გოგილევო?
ჸოროფა ვა მიჩქჷნია დო თენერო ქამირთევო!
ქჷმშამტყურე ვარია დო დაჩხირი ქჷმომინტევო!
მუშენი რე ბოში ტყურათ მელანს ოსქირუანქჷნი?
ვარა საქმე ვა გიღუნო, დღასჷ ოდინუანქჷნი?
ვაარწყექო სქან დო ჩქიმ შქას ქუას ვორგინუანქჷნი?
სი ჩილათექ ვა ბაღუნო, მათჷ მოდინუანქჷნი!!
ქოიჩქჷნო, თე ზომაშა სააპეკუნო ვა ვორექ.
ირფელს მართალს მუგოშინა, ვარა ტყურას ვა გაღორენქ.
ბოლოს თენა ვეგნივარა, სქანი პიჯით მა მამონენქ.
მუთუნი დროს სქან დო ჩქიმ შქას დითირუას-და კანონენქ.
ბოშ, მუშენი გამიმეტი, მუშენ პილუნქ უხამეთ!
ძღაბიშ ჭკუა ვაიჩქუნო, ტყურათ ნინას დუსქვამეთ.
უბედური ჩქიმი ბედი, მიკოქოსილი უხანეთ.
თეს გური მუჭო ვოუჩი, ანწი ვებრგუქი უსქანეთ!
ძღაბი ასე თის ფიქრენქო, შეასრული სქან ვალინი?
ანწი რენო მიფერუანქ, თელ ქიანას გაჲშაბლინი.
საშვალებას ფიქრენდი და, მუშენი რე დოპილინი?
მარა ჭკუა ვა ნორღვენი, ქოთ დეპრწმუნი, ქოგიჩინი.
ოსქვამებელო რეჩიში მუდგარენი მეგიჩინი.
გურს ვა გოჲჩამუნ თეში, საუკუნოთ მემიდინი.
გურიშ ჭუა მუთ მიღუდუნ, არძო არგამათ ქოფთქვინი,
მის რე ანწი დინვოჯინე, ართო ვერგჷ ჩქინი რინი!
ბოში ანწი მენდ ვა მიღუ მუთუნს მუმეხვარებუქჷ.
ხოლოთ თენა გიჩქჷდასჷ, სქან გოლუა მა მეურქჷ.
ეშენ ვა დიფთაკილუა, ვა მიღურჷ სქანი დუთქჷ.
მარა ცოდაქ გაშუასჷნ, აკა თეშენ მოცოდუქჷ.
ბოშ თენა რე ბღურუქუ დო ქომუჩანქო თეში ნებას!
ჩქიმი მეტი თე ქიანას მითინ კოჩი ვა ღურედას.
ქეშილებე, დობღურუქუნ, თისჷთ გური ვა გიჯერდას.
მარა უჯგუ დობღურენი ათე ცალი გაჭირებას.
მუთ პჭარინი ჭარილი რე, ოსოგითე მაღულე!
დარწმუნებული ვორექ დო აწ ქჷმოკო ვაბღურე.
სქანობურათ აკა მუთუნ სიტყვა ქჷმკუკაღულე,
ირფელ მართალ ქჷმოპჭარი, რთხინქ მუთუნი ვა ფულე!
ბოშ შილებე ქჷდამჯერე, მუჟანს ქობძირუნქ ღურელო,
დო ქოთ ქორთხინქ დომიგარე ხოლოში მუკოხუნელო.
სქან ჩილამურიშ ნანგარათ კონი გებდირთუქ უნელო!
ვარ დო ვა გოცოდუქჷ და, მუშა ვორდა აქ ტყურელო?
მენდი მიღუ, ამდღარ ვიშო მიფქცე, მუჭო გონებუნი.
სქანი სიტყვაქ გამანწარუ, ვარა ვა მომგონებუნი!
თე ქიანას სქანი მეტი მითინ ვა მოპწონებუნი.
დო ირფელი ქჷმოპჭარი, აწი მუჭო გონებუნი.
ჩქინი ამბე ჩქი მიჩქჷნა, მუჭომ ვორეთ ქონებული.
მოცო კიტია. სოფელი ხიბულა. 1921