საჸოროფო ლერსი
| საჸოროფო ლერსი by |
| მაკარ ხუბუა. მეგრული ტექსტები. ტფილისი 1937. |
(ანბანზე)
ართი სიტყვათი ანდამატი რექ,
ვე გეჭირებუ სი ბრელი ცქვაფა.
ბროლიშ კისერი, ღვა ჲაგუნდიში,
თოლიში ორექ სი მოძირაფა.
გურიშ მალამა, შურიშ ჩხონაფა,
სი რექ ი კუნთხუს ვა რე მუნაფა,
დიდი ნივთი რექ სი ჩქიმი სოფელს,
მუჭო შერშვენდუ კოჩიშ ნდურაფა?
ეფერი დღა მა ქჷვობძუდასო,
ჰამო ნინათ სი დემერაგადე!
ვარიში გამათ ოჸოს ფთქუანდე,
სი ზოჯუნდე დო მა მეფხვადუდე.
ზარფაში წამალს მიბზადენდე დო
სქვამი კილეეფს კილემიღვანდე.
ირ ქიანაშ კოს ქეშეცოდებუ
ადამიანიშ თეზმა წვალება.
თიწკმა ირფელი ჭუა მეჭყორდუ
მუჟანს მაშიი სქანდე ალება.
კისერ მეპკვათე ზისხირი ვოურს,
ნება თაში რე, სქანდე საჯება.
ლური ვა მიღუ დღაში დო სერით.
შხამი, უსქანეთ დროში ტარება!
მუზმას მიჸორქინ, თით მა ვა მიჩქუ.
ვართი აჭარე ჩქიმ სუსტი კალამს.
ნჷტე მითინი დოპილუნდასჷნ,
დოუმარდუდი თის გვალო ძალამს.
ოკონ ღურელი გითელებუდე,
მოჭარუანდე ჯგირ-ჰამო სალამს.
პიჯი მისქირუ, გური სუსტიე,
მუშენ მიშვოლი თე ხათაბალას?
ჟინ ქიანაში ლამპა ორექ დო
თუდონ ქიანაშ მანათებელი.
რისხვას ირზენთჷნ, თით ჯგირ ტიბინი,
გვალა გურიში მაკეთებელი.
სუსტი გურიში მალამებერი,
მანგარ გურიში მანელებერი.
ტორონჯი ორექ სიმართეშენი,
შორიშე თოლიშ მაღორებელი.
უღურუშ წამალს გილებგორუდი,
ვე დეღალიკო სი ცხოვრებაშე.
ტყაშ-მაფეფიშეთ მითა მიძირჷ,
გეტოლებუდუ პირადობაშე.
ქიანას ჩქიმო აკა სი ორექ,
უმანკო გიღუ სახე წყობაშე.
ღურელ იშენი ღურელი რენ დო
თელი გიშმორჸუნს გვალო გრძნობაშე.
ყაბული მიღუ მა ქორძირენი,
ზიტყვა ქომუჩი სი უმტყუანი!
შურიშ დგუმა რექ თვისებიერი,
ხასიათი რექ შეუპოვარი.
ჩილამური გიღჷ ბრილიანტიში,
კიბირიშ ძიცა რე უნტყუარი.
ცირა დო ბოში სქანდა მიფაფუ.
სქანი განს ხარენს ზღვა, გოლა, ბარი.
ძიცას დიჭყანქჷნ, ცა სარკილიე,
გოჭყორუქუნი, დიმუნუაფუ.
წორი კოჩანა სქანი ხესიე,
შხვა ეშმაკიშა მიწურუაფუ.
ჭკუიანი რექ დო ნიჭიერი,
ბრელი მუთუნი გიგურუაფუ.
ხურხიში ცილათ სი მიმოჩქუქჷ,
ეთ სქანი დუდი მიფუჩუაფუ.
ჯგირობუაშე სი რე რშინანთჷნ,
რადგანს თენეფი თაშ ინწყუაფუ.
ჰე, ბოშია დო სი მიზოჯუნდე,
ოსრულებუშა მა მანჭუაფუ.
ჸოროფა სქანი გურსჷ მოკიდუ,
ეშე დო გიმე იქანჩუაფუ.
მაშო ჩიქოვანი. ნაფიჩხუ. 1921