სამშობლო

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
სამშობლო
ავტორი: იოსებ დავითაშვილი
1881 წელი


სამშობლო, ჩემო ლამაზო,
ზურმუხტო ანუ ალმასო,
ვიდრე შენს მკერდზე დავდივარ,
გთხოვ მწარე რამე არ მასო.

მშვენიერი გაქვს ბუნება,
სხვებიც ამბობენ ამასო;
მაგ შენმა დაღონებამა
გული დარდებით აღავსო.

სამშობლო ყველას გიყვარდეთ,
ვისაც რო ღმერთი კი გწამსო;
სამშობლოს დამვიწყებელი
მაღალმა ღმერთმა დაამსო.

ვის დედაენა არ მოსწონს,
მას ეშმაკები ახლავსო,
ცოცხალ იქნება დევნილი,
მკვდარსაც მატლები დახრავსო.